New Zealand - South West and South NZ
Door: Suusje en Alwin
Blijf op de hoogte en volg Susan en Alwin
20 Juli 2013 | Nieuw Zeeland, Te Anau
Van 2-1 tot en met 10-1
Te Anau ligt 120 km ten zuiden van Milford Sound. Net buiten Te Anau op de route richting Milford vonden we onze camping, Fiordland Great Views Holiday Park. Bijna uitgestorven maar met de meest luxe badkamer en "spa" (bubbelbad) mogelijk. Het giette nog steeds dat het regende, maar voor morgen stond beter weer op het programma dus boekten we een cruise, natuurlijk met kortings voucher en de goedkopere ochtend boot (je blijft toch Nederlander), met Southern Discoveries de volgende dag. Een 2 uur en 15 minuten durende rondtocht, de langste die we konden vinden.
Dus om half 8 vertrokken om met muts op in de rij te gaan staan bij de Homer tunnel voor de laatste 18 km naar de aanlegplaats van alle cruiseboten. Ruim op tijd arriveerden we bij één van de vele parkeerplaatsen aldaar. En direct dient de prachtige omgeving zich al aan in de korte wandeltocht naar de terminal. De inham (Milford Sound) was prachtig met zijn bergen, watervallen, zeehonden en zelfs dolfijnen die mee zwommen met de boot. In de 2,5 uur durende tocht hebben we alle seizoenen meegemaakt. Van strak blauwe lucht (en top zicht) tot keiharde regen en dichte donkere bewolking, mist en bij aankomst weer strak blauw helder weer. Dit maakte de tocht nog bijzonderder.
Ons plan was om hier te overnachten, maar natuurlijk zat alles vol geboekt. Maar goed het was pas 1 uur dus de hele dag nog om de hele route tussen Milford en Te Anau te verkennen en mogelijk daar op een DOC (camping) te verblijven.
De wandelingen die naast deze route zijn uitgezet zijn geweldig. Langs prachtige watervallen die nu inmens waren door de hevige regen eerder op de dag en prachtige uitzichtspunten. Helaas besloten de weergoden het weer te laten spetteren toen we aankwamen bij Mirror Lakes, zodat het niet meer zo mirror leek.
Eenmaal alweer zo dichtbij Te Anau besloten we ook de laatste 60 km door te tuffen om weer op een goede camping in Te Anau te kunnen staan. Na een dagje in Te Anau te hebben gechilled zijn we door gereden naar Manapouri, 20 km ten zuiden. We hadden goede verhalen gehoord over de cruise naar het Manapouri Hydro Power Station en konden zo nog een stukje Doubtfull Sound meepakken. De volgende dag vertrokken we per boot over het prachtige Lake Manapouri waar zich aan de overkant het ondergrondse Power Station bevind. Maar voordat we de met handen en voeten gegraven tunnel naar beneden indoken reed onze buschauffeur ons over de enige route naar Doubtful Sound naar de bergpass tussen Lake Manapouri en Doubtful Sound. Waar we een ongelovelijk mooi uitzicht over de Doubtful Sound kregen. Heel gaaf en als de prijzen voor een tour dalen zeker de moeite waard voor een cruise.
Na 2 km in het donker in cirkels naar beneden te zijn gereden kwamen we aan in The machine hall. In een soort supervicer hok heb je uitzicht over 7 enorme generatoren die samen goed zijn voor het verwerken van 500 ton water per seconde. Een medewerker en verschillende informatieborden incl. zwart wit beelden van tussen 1963 en 1972 en zelfs Nederlandstalige folders geven uitleg van de werking, de dood van 16 medewerkers bij de aanleg en het gebruik van de Mammoth in 2002, een 25 meter lange super moderne volledig automatische mega boor. Zeker de moeite, ook omdat dezelfde prachtige cruise over Lake Manapouri terug gemaakt moet worden.
We besloten, omdat we toch nog zeeën aan tijd hadden de zogenaamde Southern Scenic route te volgen. Deze naam en prachtige folder, is bedacht voor een route rond de zuidkust van het zuidereiland om meer toeristen te trekken. In de folder wordt dan ook daadwerkelijk alles als attractie aangegeven, maar was het soms niet echt waard. Desalnietemin is het prachtig om in NZ gewoon rond te rijden door het prachtige landschap. Onze eerste stop werd Riverton iets meer dan 100 km naar het zuiden van Manapouri en de eerste stop aan de zuidkust. Het Howells Point hier gaf een mooi uitzicht op de grootste plaats in het zuiden, Invercargill onze volgende stop om wat nieuwe spullen in te slaan.
New Zeelanders hebben de nare gewoonte, naast hun bizarre rijsteil (Asiatisch? wij geloven verschillende dodelijke ongevallen voorkomen te hebben), om geen prijzen bij hun producten te tonen. Zodat wij continu naar de prijzen, die toch al hoger liggen dan wij in Nederland gewend zijn, moeten vragen. Dus wat grote supermarkten mét prijzen erbij was wel weer fijn.
Naast de grote warenhuizen en dichte kerken sprak Invercargill ons niet echt aan dus besloten we na te hebben overnacht via Bluff in het zuid puntje van Invercargill door te reizen richting The Catlins.
Bluff wordt omschreven als de oudste Europese nederzetting van Nieuw Zeeland. Wat je verwacht van een oude nederzetting was hier helaas totaal niet aanwezig. Via snelweg 1 vanaf Invercargill rijdt je 30 km zuidwaarts waar de snelweg steeds kleiner en kleiner wordt en de (land)huizen steeds groter en groter tot je via een groot modern industrieterein uitkomt bij een parkeerplaats met natuurlijk de in de folder omschreven famous signpost bij Stirling Point waarop alle grote plaatsen in de wereld worden aangegeven incl. afstand.
Maar gelukkig stonden voor vandaag ook Waipapa Point, Slope Point en Curio Bay op het programma. Bij Fortose verlieten we de snelweg om via eerst een goede asfaltweg en vervolgens dirt roads naar het Waipapa Point te rijden. Het land wordt steeds glooiender en wat Alwin voor ogen had van Nieuw Zeeland verscheen nu. Groene glooiende heuvels met grazende schapen. Maar natuurlijk nog wel op de achtergrond een prachtige kustlijn. Bij Waipapa ontdekten we de eerste NZ Sea Lions van echt dichtbij. Zonnend op de stenen voor de kust waar de golven hard tegenaan beukten. Terwijl wij nog met onze dikke jas en regenjas rondliepen. De wind in NZ is namelijk erg koud. Zelfs in de zomer.
Steeds meer schapen verschenen aan de horizon terwijl we verder naar het oosten reden over de dirt roads naar Slope Point. Het meest zuidelijke punt van Nieuw Zeeland. Door een stuk weiland over een privéterein kom je uit op een groot uitstekend stuk rots met het bordje Slope Point. Natuurlijk even op de foto terwijl we met gemak onze Michael Jackson move (schuin staan) uitvoerde al hangend in de wind. Uitzicht, wederom prachtig. Hop weer terug de auto in en via de volgende dirt roads naar Curio Bay, waar we ook op de camping verbleven (Curio Bay Holiday Park). Wat een fantastische camping. Om de hoek zit een Petrified Forest (heel gaaf) waar de yellow eyed penguins als de zon onder begint te gaan aan land komen. Geweldig om ze hier aan land te zien springen en vervolgens huppend hun nest opzoeken hoog in de rots. Fantastisch! Daarnaast bevind zich een bijna perfecte baai, Porpoise Bay, met een prachtig strand waar dolfijnen vaak gezien worden en je met ze kan zwemmen. Helaas hebben wij ze niet gespot. Desalnietemin een prachtige camping. Alleen jammer dat Suus dan bij het inchecken zich verstapt en de dag voor Alwin's verjaardag nauwelijks kan lopen.
Met een gehandicapte Suusje gingen we Alwin's watervalverjaardag in. Op het programma, je raadt het al ........ watervallen!! Gelukkig kon Susan weer redelijk lopen met haar enkel zodat de eerst stop de Mc Lean Falls werd. Gaaf, een grote spectaculaire waterval. Nummer 2 zou Cathedral Caves worden, maar we waren niet op het juiste tijdstip voor laag water. Dus via een lookout en Lake Willie voor wat onvervalste educatie op het gebied van forest op naar nummer 3 de Matai Falls, kleiner maar toch de moeite. Nummer 4 waren de Purakaunui Falls, een van de meest gefotografeerde watervallen en omdat dit in de folder stond ging Suus ondanks haar nu toch wel pijnlijke enkel wel weer mee voor een walk van 20 minuten. Hij was dan ook zeker de moeite waard. Alwin's verjaardag sloten we af bij Pounawea op een prachtige camping aan Surat Bay waar we na een heerlijke pannekoeken maaltijd en appelkrumbel taart (zelf in de oven afgebakken) genoten van een biertje en de ondergaande zon. Een top verjaardag.
Maar met al dat moois was het nog niet klaar in The Catlins. Na een goede nachtrust besloten we de volgende dag de wandeling langs de bay naast de camping te maken over het strand. Waar we naast reuze zeewier ook slapende Sealions voor onze neus tegenkwamen. Erg gaaf, maar er zat niet zoveel leven in. Er stond nog een prachtig punt op het programma in The Caitlins; Nugget Point. 6 km dirt road brengt je bij een vuurtoren met een ongelovelijk mooi uitzicht over "nuggets" (grote rotsen in zee). Deze rotsen liggen bezaaid met Elephant Seals, Fur Seals, NZ Sealions en vogels die ook vrolijk in de rondten rond zwemmen. Misschien wel een van de gaafste plekken in NZ. Helaas heeft Susan het laatste stukje naar de vuurtoren door haar voet niet kunnen voltooien. Net als overigens het uitkijkpunt daar vlakbij over yeen stenen strand waar net toen Alwin ging kijken 3 yellow eyed pinguins uit het water kwamen. Wat een mazzel.
Na dit fantastische stuk NZ besloten we gelijk een stuk door te pakken en 100 km door te rijden naar Dunedin waar we net boven de stad op een berg een prachtig uitzicht hadden over de stad. Hier verbleven we 3 nachten om weer nieuwe plannen te maken.
Groetjes,
Suus en Alwin, 14-7-2013
Te Anau ligt 120 km ten zuiden van Milford Sound. Net buiten Te Anau op de route richting Milford vonden we onze camping, Fiordland Great Views Holiday Park. Bijna uitgestorven maar met de meest luxe badkamer en "spa" (bubbelbad) mogelijk. Het giette nog steeds dat het regende, maar voor morgen stond beter weer op het programma dus boekten we een cruise, natuurlijk met kortings voucher en de goedkopere ochtend boot (je blijft toch Nederlander), met Southern Discoveries de volgende dag. Een 2 uur en 15 minuten durende rondtocht, de langste die we konden vinden.
Dus om half 8 vertrokken om met muts op in de rij te gaan staan bij de Homer tunnel voor de laatste 18 km naar de aanlegplaats van alle cruiseboten. Ruim op tijd arriveerden we bij één van de vele parkeerplaatsen aldaar. En direct dient de prachtige omgeving zich al aan in de korte wandeltocht naar de terminal. De inham (Milford Sound) was prachtig met zijn bergen, watervallen, zeehonden en zelfs dolfijnen die mee zwommen met de boot. In de 2,5 uur durende tocht hebben we alle seizoenen meegemaakt. Van strak blauwe lucht (en top zicht) tot keiharde regen en dichte donkere bewolking, mist en bij aankomst weer strak blauw helder weer. Dit maakte de tocht nog bijzonderder.
Ons plan was om hier te overnachten, maar natuurlijk zat alles vol geboekt. Maar goed het was pas 1 uur dus de hele dag nog om de hele route tussen Milford en Te Anau te verkennen en mogelijk daar op een DOC (camping) te verblijven.
De wandelingen die naast deze route zijn uitgezet zijn geweldig. Langs prachtige watervallen die nu inmens waren door de hevige regen eerder op de dag en prachtige uitzichtspunten. Helaas besloten de weergoden het weer te laten spetteren toen we aankwamen bij Mirror Lakes, zodat het niet meer zo mirror leek.
Eenmaal alweer zo dichtbij Te Anau besloten we ook de laatste 60 km door te tuffen om weer op een goede camping in Te Anau te kunnen staan. Na een dagje in Te Anau te hebben gechilled zijn we door gereden naar Manapouri, 20 km ten zuiden. We hadden goede verhalen gehoord over de cruise naar het Manapouri Hydro Power Station en konden zo nog een stukje Doubtfull Sound meepakken. De volgende dag vertrokken we per boot over het prachtige Lake Manapouri waar zich aan de overkant het ondergrondse Power Station bevind. Maar voordat we de met handen en voeten gegraven tunnel naar beneden indoken reed onze buschauffeur ons over de enige route naar Doubtful Sound naar de bergpass tussen Lake Manapouri en Doubtful Sound. Waar we een ongelovelijk mooi uitzicht over de Doubtful Sound kregen. Heel gaaf en als de prijzen voor een tour dalen zeker de moeite waard voor een cruise.
Na 2 km in het donker in cirkels naar beneden te zijn gereden kwamen we aan in The machine hall. In een soort supervicer hok heb je uitzicht over 7 enorme generatoren die samen goed zijn voor het verwerken van 500 ton water per seconde. Een medewerker en verschillende informatieborden incl. zwart wit beelden van tussen 1963 en 1972 en zelfs Nederlandstalige folders geven uitleg van de werking, de dood van 16 medewerkers bij de aanleg en het gebruik van de Mammoth in 2002, een 25 meter lange super moderne volledig automatische mega boor. Zeker de moeite, ook omdat dezelfde prachtige cruise over Lake Manapouri terug gemaakt moet worden.
We besloten, omdat we toch nog zeeën aan tijd hadden de zogenaamde Southern Scenic route te volgen. Deze naam en prachtige folder, is bedacht voor een route rond de zuidkust van het zuidereiland om meer toeristen te trekken. In de folder wordt dan ook daadwerkelijk alles als attractie aangegeven, maar was het soms niet echt waard. Desalnietemin is het prachtig om in NZ gewoon rond te rijden door het prachtige landschap. Onze eerste stop werd Riverton iets meer dan 100 km naar het zuiden van Manapouri en de eerste stop aan de zuidkust. Het Howells Point hier gaf een mooi uitzicht op de grootste plaats in het zuiden, Invercargill onze volgende stop om wat nieuwe spullen in te slaan.
New Zeelanders hebben de nare gewoonte, naast hun bizarre rijsteil (Asiatisch? wij geloven verschillende dodelijke ongevallen voorkomen te hebben), om geen prijzen bij hun producten te tonen. Zodat wij continu naar de prijzen, die toch al hoger liggen dan wij in Nederland gewend zijn, moeten vragen. Dus wat grote supermarkten mét prijzen erbij was wel weer fijn.
Naast de grote warenhuizen en dichte kerken sprak Invercargill ons niet echt aan dus besloten we na te hebben overnacht via Bluff in het zuid puntje van Invercargill door te reizen richting The Catlins.
Bluff wordt omschreven als de oudste Europese nederzetting van Nieuw Zeeland. Wat je verwacht van een oude nederzetting was hier helaas totaal niet aanwezig. Via snelweg 1 vanaf Invercargill rijdt je 30 km zuidwaarts waar de snelweg steeds kleiner en kleiner wordt en de (land)huizen steeds groter en groter tot je via een groot modern industrieterein uitkomt bij een parkeerplaats met natuurlijk de in de folder omschreven famous signpost bij Stirling Point waarop alle grote plaatsen in de wereld worden aangegeven incl. afstand.
Maar gelukkig stonden voor vandaag ook Waipapa Point, Slope Point en Curio Bay op het programma. Bij Fortose verlieten we de snelweg om via eerst een goede asfaltweg en vervolgens dirt roads naar het Waipapa Point te rijden. Het land wordt steeds glooiender en wat Alwin voor ogen had van Nieuw Zeeland verscheen nu. Groene glooiende heuvels met grazende schapen. Maar natuurlijk nog wel op de achtergrond een prachtige kustlijn. Bij Waipapa ontdekten we de eerste NZ Sea Lions van echt dichtbij. Zonnend op de stenen voor de kust waar de golven hard tegenaan beukten. Terwijl wij nog met onze dikke jas en regenjas rondliepen. De wind in NZ is namelijk erg koud. Zelfs in de zomer.
Steeds meer schapen verschenen aan de horizon terwijl we verder naar het oosten reden over de dirt roads naar Slope Point. Het meest zuidelijke punt van Nieuw Zeeland. Door een stuk weiland over een privéterein kom je uit op een groot uitstekend stuk rots met het bordje Slope Point. Natuurlijk even op de foto terwijl we met gemak onze Michael Jackson move (schuin staan) uitvoerde al hangend in de wind. Uitzicht, wederom prachtig. Hop weer terug de auto in en via de volgende dirt roads naar Curio Bay, waar we ook op de camping verbleven (Curio Bay Holiday Park). Wat een fantastische camping. Om de hoek zit een Petrified Forest (heel gaaf) waar de yellow eyed penguins als de zon onder begint te gaan aan land komen. Geweldig om ze hier aan land te zien springen en vervolgens huppend hun nest opzoeken hoog in de rots. Fantastisch! Daarnaast bevind zich een bijna perfecte baai, Porpoise Bay, met een prachtig strand waar dolfijnen vaak gezien worden en je met ze kan zwemmen. Helaas hebben wij ze niet gespot. Desalnietemin een prachtige camping. Alleen jammer dat Suus dan bij het inchecken zich verstapt en de dag voor Alwin's verjaardag nauwelijks kan lopen.
Met een gehandicapte Suusje gingen we Alwin's watervalverjaardag in. Op het programma, je raadt het al ........ watervallen!! Gelukkig kon Susan weer redelijk lopen met haar enkel zodat de eerst stop de Mc Lean Falls werd. Gaaf, een grote spectaculaire waterval. Nummer 2 zou Cathedral Caves worden, maar we waren niet op het juiste tijdstip voor laag water. Dus via een lookout en Lake Willie voor wat onvervalste educatie op het gebied van forest op naar nummer 3 de Matai Falls, kleiner maar toch de moeite. Nummer 4 waren de Purakaunui Falls, een van de meest gefotografeerde watervallen en omdat dit in de folder stond ging Suus ondanks haar nu toch wel pijnlijke enkel wel weer mee voor een walk van 20 minuten. Hij was dan ook zeker de moeite waard. Alwin's verjaardag sloten we af bij Pounawea op een prachtige camping aan Surat Bay waar we na een heerlijke pannekoeken maaltijd en appelkrumbel taart (zelf in de oven afgebakken) genoten van een biertje en de ondergaande zon. Een top verjaardag.
Maar met al dat moois was het nog niet klaar in The Catlins. Na een goede nachtrust besloten we de volgende dag de wandeling langs de bay naast de camping te maken over het strand. Waar we naast reuze zeewier ook slapende Sealions voor onze neus tegenkwamen. Erg gaaf, maar er zat niet zoveel leven in. Er stond nog een prachtig punt op het programma in The Caitlins; Nugget Point. 6 km dirt road brengt je bij een vuurtoren met een ongelovelijk mooi uitzicht over "nuggets" (grote rotsen in zee). Deze rotsen liggen bezaaid met Elephant Seals, Fur Seals, NZ Sealions en vogels die ook vrolijk in de rondten rond zwemmen. Misschien wel een van de gaafste plekken in NZ. Helaas heeft Susan het laatste stukje naar de vuurtoren door haar voet niet kunnen voltooien. Net als overigens het uitkijkpunt daar vlakbij over yeen stenen strand waar net toen Alwin ging kijken 3 yellow eyed pinguins uit het water kwamen. Wat een mazzel.
Na dit fantastische stuk NZ besloten we gelijk een stuk door te pakken en 100 km door te rijden naar Dunedin waar we net boven de stad op een berg een prachtig uitzicht hadden over de stad. Hier verbleven we 3 nachten om weer nieuwe plannen te maken.
Groetjes,
Suus en Alwin, 14-7-2013
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
