Vietnam deel 2
Blijf op de hoogte en volg Susan en Alwin
10 Oktober 2012 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Vanaf 21-8 tot en met 7-9
Hoi An ademt één en al toerisme. Goed voor shoppen en bekend als dé plaats om een pak aan te laten meten (Kimmie's werd ons aanbevolen door onze drivers). Niet gedaan want wanneer heb je (lees: Alwin) zoiets nodig en we moeten het dan nog terug sturen ook. Gelukkig hebben ze er ook vlakbij een mooi groot strand waar we heerlijk een dagje hebben gechilled. Heerlijk! 's Avonds hebben we nog wat rondgebanjerd door het kleine oude centrum. Leuk opgezet met veel restaurantjes en een markt aan de overkant van het water waar de muziek knalhard staat om mensen te trekken, natuurlijk wel eerst betalen! De markt stelt echter niks voor kwamen we de volgende dag achter toen er geen hond was en je wel gratis naar binnen kon. Voor alle kleine tempels bij elkaar hebben ze ook een mooi bedrag van 90.000 bedacht, maar als je zoals ons omloopt of als je even wacht tot ze slapen is het gewoon gratis. Deze vielen overigens ook erg tegen. Met 2 dagen hadden wij hier wel genoeg gezien.
In een bui van verstandsverbijstering hebben we in Hoi An besloten de nachtbus naar Nha Trang te nemen op 23-8. Slechte verhalen gehoord, maarja nog niet zelf geprobeerd en het scheelt weer een hoop geld. Dus proberen maar! Een nachtmerrie! Als je je vakantie wil verpesten moet je vooral de nachtbus nemen!
Iedereen krijgt in de nachtbus zijn eigen stoel, afgebakend met een hekje ter breedte van een doorsnee Vietnamees. Ook de lengte is hier perfect afgesteld op de minima onder ons. Heerlijk om zo ingeklemd op een naar achter afgestelde stoel te liggen om vervolgens de hele reis niet meer te (kunnen) bewegen. Je voeten gaan onder het hoofd van je voorganger in een kistje in de vorm van een triangel, breed in het begin tot een puntje bij het uiteinde van je voeten. Dus die moet je schuin leggen anders past maatje 40 en voor Alwin 44 hier niet in. Je voeten dus opzij en de rest rechtop ingeklemd tussen het hekje en het raam of in het midden van de bus tussen twee rekjes (nog smaller). Wij hebben geen oog dichtgedaan wat een K bus, wat doen mensen zichzelf aan. Mocht je denken mhaw ik ben wat kleiner dat lukt wel dan heb je nog de buschauffeur. Een top rijstijl gecombineerd met een ritmisch muzikaal gevoel wat om de 5 minuten bevredigd dient te worden doormiddel van een dwangmatige handbeweging richting het midden van het stuur. En als dat je niet wakker houdt 's nachts dan heb je nog toeterende tegenliggers die standaard met groot licht rijden. We hebben na de rit nog is rondgevraagd in de bus en uit onze enquete bleek dat 98% aan de valium zat om te kunnen slapen. Sja........
's Ochtends vroeg, 24-8, oververmoeid aangekomen in Nha Trang. First things first, dus eerst ons bed in, in ons nieuwe verblijf. Heeeeeerlijk geslapen. Vandaag maar is op het strand gaan uitgaren. Wel wat minder dan de stranden die we eerder in Vietnam hadden bezocht, maar toch wel aardig. We waren door andere gewaarschuwd dat dit hét Salou van Vietnam zou zijn en enorm veel Russen hier komen. Dat 2e klopte, maar met 2 leuke barretjes en 1 club voor de latere uurtjes komt het niet in de buurt van Salou. Ook niet qua drukte op de stranden. Dus wat ons betreft prima. Een hele gezellige avond gehad met wat Amerikanen, waarvan 1 verdacht veel op Rafael vd Vaart leek en een Engelse die we al in de bus hadden ontmoet.
Wat doe je op een strandvakantie? Juist een boottocht maken! Dus dag 2 de boot op met Sinh Tourist. Uber goedkoop een 4 eilanden tocht incl. lunch, live muziek en snorkelen stond in de brochure. Was opzich leuk, maar je doet geen één eiland daadwerkelijk aan, de live muziek was 10 minuten en als je al aan land kon was het voor een aquarium (waar je voor moet betalen) of een resort (waar je voor moet betalen). Ach was best leuk hoor en de prijs was er ook naar, maar zet dan niet in je folder dat je een 4 eilanden tocht doet!
Na 2 dagen hadden we Nha Trang wel weer gezien en was het op naar Dalat waar al onze mede reizigers in eerdere stukken lyrisch over waren. Binnen 5 uur, gewoon de dagbus, ben je er en de tocht met de bus opzich was al prachtig door de groene gebergtes. Daar aangekomen de tocht naar het Pink House hotel gelopen, omdat we wederom niet afgezet wilde worden door een taxichauffeur die zegt dat de afstand 3x zo groot als het in werkelijkheid is. Principe kwestie! De eigenaren waren allervriendelijkst en we kregen de "honeymoon room". Een prachtige grote kamer met 2 2 persoonsbedden, een balkon en daarbij uitzicht over de stad (Als je heel goed langs de huizen voor je heen keek). Na onze verbazing over de prachtige kamer Dalat maar eens een bezoek aangedaan. Een grote stad met een vies centrum was al snel de conclusie. Om het meer van Dalat, iets er buiten, is het wat mooier vooral de huizen, maar we konden niet goed zien waarom Dalat speciaal moest zijn, wellicht de omgeving? Ons hotel biedt een "secret tour" aan en dit leek ons de ideale manier om wat meer hiervan te zien. De tour was echt super! Prijzig maar was het meer dan waard. Door de prachtige omgeving rond Dalat heeft onze gids, die wel van een geintje houdt, ons van alles over het Vietnamese leven en het leven binnen een hill tribe verteld. Erg interessant. Een klein voorbeeld geld/ossen is in beide allesbepalend. Binnen de hill village koopt een vrouw 1 of meerdere mannen, geen ossen geen man! En bij Vietnamees people koopt de man een vrouw! Juist, precies andersom. Als de vrouw doodgaat wordt een jongere zus de vervanger. Ook erg interessant! Alleen de oudste kan zodoende trouwen.
De tocht bracht ons langs de markt waar we uitleg kregen over verschillende producten en eten en drinken mochten proeven, een sprinkhanen farm waar Alwin gefrituurde sprinkhanen met chilisaus best smakelijk vond, een hill village waar uitgebreid met bewoners is gesproken, een koffieplantage en een grote waterval (heel mooi).
Na deze tocht en een dagje Dalat vonden wij het mooi geweest en zijn we vertrokken op 28-8 richting Mui Ne. Een misschien nog wel mooiere bustocht van ongeveer 4 uur dan de heenweg naar Dalat toe.
Aangekomen in Mui Ne blijkt dat we nog ongeveer 3 km naar ons guesthouse moeten lopen, best handig zo'n Ipad met GPS functie! Ver, maar geen taxi in de buurt en zo'n stomme scooter zagen we ook niet echt zitten. Dan maar lopen en op de helft een drankje gedaan. Het guesthouse Duc Thao was gloedje nieuw en zag er goed verzorgd uit. Wel wat verwijderd van de toeristische resorts, maar hierdoor wel wat lekkere goedbetaalbare lokale restaurantjes in de buurt. Het strand was waarschijnlijk prachtig, ....... ooit. Overal ligt echter wel wat troep. Uiteindelijk vonden we een redelijk goed stuk waar we de rest van de dag alleen hebben gechilld. Alleen, want er was echt niemand, heerlijk rustig.
Mui Ne staat bekend om zijn zandduinen, dus dag twee een prachtige scooter bij ons guesthouse gehuurd. Op aanraden van een aardige serveerster naar de witte zandduinen gegaan en de rode gelaten boor wat het is. Deze zijn niet zomaar te vinden, maar bij elke kruising dat we stilstonden was er wel een behulpzame Vietnamees die al zwaaiend vanaf zijn scooter ons de goede kant op wees. Wederom door prachtige landschappen hebben we regelmatig fotostops moeten maken o.a. kusten, duinen, bergen en uitgestrekte gebieden. Het laatste stukje was over een dirt road waar Alwin toch enigzins moeite mee had. Maar zonder vallen, maar met stukken waar Suus moest lopen (sorry!), aangekomen bij de duinen. We kwamen 's middags aan, maar konden, door de wind, nog steeds de "eerste voetstappen" in deze woestijn zetten, erg gaaf!
Eenmaal terug hebben we nog door het "toeristische" gedeelte gereden, maar dit kon ons niet echt boeien. Wel hebben we nog tickets geregeld voor onze volgende busstop; Saigon of zoals het alweer een tijdje officieel heet Ho Chi Minh. Bij Sinh Tourist is het gebruikelijk dat je opgehaald wordt bij je accomodatie, maar omdat wij aan de "verkeerde kant" van het kantoor verbleven was dit onmogelijk. Echt.. sommige mensen!
Maar goed, dan maar een taxi geregeld 's ochtends om ons binnen 1 minuut langs dezelfde hoofdweg bij het hoofdkantoor van Sinh Tourist te brengen (inmiddels 30-8 voor geinterseerde!). De bus reed weer in kamikaze stijl naar Saigon en we waren er dan ook zo. Ons hostel lag om de hoek dus ook geen geklooi met taxi's. Toevallig bleek hier ook een waterpuppetshow te draaien, dus nadat we die in Hanoi gemist hadden was dit onze kans. En het was top! Voor kinderen? Ja misschien een beetje, maar wij vonden het ook erg leuk. We verstonden er geen reet van maar het is wel gaaf om te zien wat die mensen met die poppen kunnen. Dag twee hebben we onze 3 daagse tour door de Mekong geboekt en zijn we naar het War Remnants museum geweest, heftig museum. Vietnam heeft natuurlijk ook een aardige oorlog achter de kiezen. Dit museum bestaat vooral uit foto's met een (klein) verhaal. Zo is er een foto van een soldaat die op een mijn is gestapt, net na deze foto ontploft de 2e met de fotograaf en de soldaat die te hulp schoot, een gijzelaar die levend uit de helikopter wordt gegooid en verschikkelijke foto's van Agent Orange (zoek maar op). Indrukwekkend! Na deze heftige beelden nog even rondgedwaald door het dure gedeelte van de stad met zijn grote hotels en merken als Gucci en Prada.
Op 1-9 vroeg vertrokken richting de Mekong Delta. Weer een topper van een chauffeur (ook zijn rijbewijs bij een pakje boter gekregen). We mochten heelhuids na 3 á 4 uur uitstappen bij Cai Be. Omdat 2 september een feestdag is betaal je al meer voor de tour, maar was waarschijnlijk ook alles een stuk rustiger. Alle Vietnammers gaan dan naar familie op het platteland om de doden te verwelkomen. Er worden in de dagen vooraf ook allerlei spullen voor de doden verbrand, papiergeld (nep vaak), papieren kleding, papieren sigaretten en voedsel wordt aangeboden bij de deur van het huis.
De Mekong is één zoals verwacht één grote bruine rivier. Bij Cai Be worden door overvolle boten allerlei producten verhandeld. Voornamelijk fruit zoals durians, dragon fruit, mango en longan. We maakten hier ook een stop bij een candy shop waar ze lieten zien hoe cocossnoepjes worden gemaakt en rijstpapier wordt gemaakt. Alles handmatig en zwaar werk.
Vervolgens gingen we via Vingh Long, waar iedereen die een dagtocht had geboekt weer naar huis mocht, door naar Chau Doc. Dit was weer 3,5 uur in de bus, pff. Hier ingecheckt en met de gezellige groep die over was uit eten geweest.
Dag 2 begon akelig vroeg, 6:10 ontbijten. Maar het ontbijt was gelukkig prima. Allereerst mochten we naar de Chin etnic people. Wat een tijdverspilling, de kinderen van deze mensen lopen continu achter je aan te bedelen tot je wat koopt en de moskee die je zou bezoeken mag je van buiten fotograveren waarna je weer terug kan! Daarbij hadden wij ook als enige een man die onze sloep roeide en helaas zoals de meeste mannen hier erg lui was en geen zin meer had. Op de helft van de terugweg stopte hij ermee en ging naar huis, natuurlijk nam een vrouw het over. Ook weer overleeft, volgende stop; Tra Su Cajuput forest. Erg mooi om hier door het bos te varen (staat onder water) en veel vogels gezien! De rit naar Can Tho was vervolgens weer erg lang, maar het luxe resort hier maakte veel goed. Met Antoine en Rebecca nog een biertje gedaan in de stad en (prins) heerlijk geslapen. De laatste dag allereerst richting Cai Rang, de grootste floating market in de Mekong Delta. Met kleine bootjes komen ze van de grote boten om zich vast te haken aan de toeristen boten en zo hun fruit, eten en drinken te verkopen. De Vietnamese toeristen op de boot hebben ons ook mee laten eten van hun gekochte fruit. De market was weer een stuk groter en anders dan Cai Be, maar niet zo druk als wij van te voren hadden verwacht. Wij hebben ons ook goed aan de tip; koop niks van kinderen gehouden (dus weinig gekocht), want dan worden ze nog meer aan het werk gezet. Op de terugweg nog langs de markt bij Vingh Long gestopt en met hulp van een Vietnamees stelletje bananenbrood en wat fruit geprobeerd, was heerlijk! Erg gezellige tijd gehad, wel anders dan verwacht. De markten zijn niet zo druk als gedacht en de kleine dorpjes die je verwacht zijn allen grote steden. Daarbij zagen wij regelmatig locals die aan het water wonen veel vuilnis gewoon in het water gooien, dat snappen wij niet helemaal als die rivier zo belangrijk voor je is.
Op 3-9 's avonds terug gekomen in Saigon waar we wederom in het PP BackPackers verbleven. In een prive kamer tot 7-9 want voor die datum hadden we al een (goedkoop) vliegticket naar Bangkok geboekt. Dus heerlijk uitslapen en op ons gemak de stad verder verkennen. Zo hebben we van expats geleerd dat de maffia hier achter de gekopieërde Lonely Planet boeken handel zit, de politie min of meer samenwerkt en je als leraar op een internationale school hier een heel goed leven kan hebben. En hebben wij zelf ondervonden dat op elke hoek van de straat er drugs wordt aangeboden in 1 zin met andere (legale) diensten die ze ook doen. Ja Ho Chi Minh is een beetje een puinzooi.
We vergeten bijna onze Cu Chi tunnels ervaring op te schrijven. Op 6-9, de dag voor vertrek hebben we hier een tourtje naar geboekt. Erg interessant en met name omdat een Vietnamese Philepijner die Amerikaanse veteraan is, onze gids was. Alle musea zijn hier ingericht als anti-Amerikaanse of anti-Franse locaties. Veel propaganda van de communisten die hier aan de macht zijn. Interessant dan om van hem bij deze anti-Amerikaanse teksten zijn verhaal te horen. Natuurlijk hebben de vallen en het stuk wat we zelf door de tunnel hebben gekropen een indruk achtergelaten, maar om het zo van twee kanten te horen was erg gaaf. Hij wist ook de reden dat er geen Mac Donalds is in Vietnam, ze hebben niet zo'n grote mond als de Amerikanen!
Op 7-9 zijn we naar het vliegveld van Saigon gegaan, waar we er helaas toen pas achter kwamen dat hoogstwaarschijnlijk het personeel van PP BackPackers geld van ons heeft gestolen. Dit kan namelijk alleen uit onze kamer of uit de opslagruimte zijn geweest, uit een tas in 2 andere tassen die ook weer netjes waren terug gestopt! Erg jammer!
We hebben een erg leuke tijd in Vietnam gehad, zeker een aanrader. Let wel op de trucjes van deze mensen als het om geld gaat, verder zijn de mensen erg aardig!
Inmiddels zijn we alweer in Maleisië, we zullen dan ook ons best doen om onze Thailand avonturen ook weer zo snel mogelijk uit te schrijven!
Greetz,
Suus en Alwin, 08-10-2012
Hoi An ademt één en al toerisme. Goed voor shoppen en bekend als dé plaats om een pak aan te laten meten (Kimmie's werd ons aanbevolen door onze drivers). Niet gedaan want wanneer heb je (lees: Alwin) zoiets nodig en we moeten het dan nog terug sturen ook. Gelukkig hebben ze er ook vlakbij een mooi groot strand waar we heerlijk een dagje hebben gechilled. Heerlijk! 's Avonds hebben we nog wat rondgebanjerd door het kleine oude centrum. Leuk opgezet met veel restaurantjes en een markt aan de overkant van het water waar de muziek knalhard staat om mensen te trekken, natuurlijk wel eerst betalen! De markt stelt echter niks voor kwamen we de volgende dag achter toen er geen hond was en je wel gratis naar binnen kon. Voor alle kleine tempels bij elkaar hebben ze ook een mooi bedrag van 90.000 bedacht, maar als je zoals ons omloopt of als je even wacht tot ze slapen is het gewoon gratis. Deze vielen overigens ook erg tegen. Met 2 dagen hadden wij hier wel genoeg gezien.
In een bui van verstandsverbijstering hebben we in Hoi An besloten de nachtbus naar Nha Trang te nemen op 23-8. Slechte verhalen gehoord, maarja nog niet zelf geprobeerd en het scheelt weer een hoop geld. Dus proberen maar! Een nachtmerrie! Als je je vakantie wil verpesten moet je vooral de nachtbus nemen!
Iedereen krijgt in de nachtbus zijn eigen stoel, afgebakend met een hekje ter breedte van een doorsnee Vietnamees. Ook de lengte is hier perfect afgesteld op de minima onder ons. Heerlijk om zo ingeklemd op een naar achter afgestelde stoel te liggen om vervolgens de hele reis niet meer te (kunnen) bewegen. Je voeten gaan onder het hoofd van je voorganger in een kistje in de vorm van een triangel, breed in het begin tot een puntje bij het uiteinde van je voeten. Dus die moet je schuin leggen anders past maatje 40 en voor Alwin 44 hier niet in. Je voeten dus opzij en de rest rechtop ingeklemd tussen het hekje en het raam of in het midden van de bus tussen twee rekjes (nog smaller). Wij hebben geen oog dichtgedaan wat een K bus, wat doen mensen zichzelf aan. Mocht je denken mhaw ik ben wat kleiner dat lukt wel dan heb je nog de buschauffeur. Een top rijstijl gecombineerd met een ritmisch muzikaal gevoel wat om de 5 minuten bevredigd dient te worden doormiddel van een dwangmatige handbeweging richting het midden van het stuur. En als dat je niet wakker houdt 's nachts dan heb je nog toeterende tegenliggers die standaard met groot licht rijden. We hebben na de rit nog is rondgevraagd in de bus en uit onze enquete bleek dat 98% aan de valium zat om te kunnen slapen. Sja........
's Ochtends vroeg, 24-8, oververmoeid aangekomen in Nha Trang. First things first, dus eerst ons bed in, in ons nieuwe verblijf. Heeeeeerlijk geslapen. Vandaag maar is op het strand gaan uitgaren. Wel wat minder dan de stranden die we eerder in Vietnam hadden bezocht, maar toch wel aardig. We waren door andere gewaarschuwd dat dit hét Salou van Vietnam zou zijn en enorm veel Russen hier komen. Dat 2e klopte, maar met 2 leuke barretjes en 1 club voor de latere uurtjes komt het niet in de buurt van Salou. Ook niet qua drukte op de stranden. Dus wat ons betreft prima. Een hele gezellige avond gehad met wat Amerikanen, waarvan 1 verdacht veel op Rafael vd Vaart leek en een Engelse die we al in de bus hadden ontmoet.
Wat doe je op een strandvakantie? Juist een boottocht maken! Dus dag 2 de boot op met Sinh Tourist. Uber goedkoop een 4 eilanden tocht incl. lunch, live muziek en snorkelen stond in de brochure. Was opzich leuk, maar je doet geen één eiland daadwerkelijk aan, de live muziek was 10 minuten en als je al aan land kon was het voor een aquarium (waar je voor moet betalen) of een resort (waar je voor moet betalen). Ach was best leuk hoor en de prijs was er ook naar, maar zet dan niet in je folder dat je een 4 eilanden tocht doet!
Na 2 dagen hadden we Nha Trang wel weer gezien en was het op naar Dalat waar al onze mede reizigers in eerdere stukken lyrisch over waren. Binnen 5 uur, gewoon de dagbus, ben je er en de tocht met de bus opzich was al prachtig door de groene gebergtes. Daar aangekomen de tocht naar het Pink House hotel gelopen, omdat we wederom niet afgezet wilde worden door een taxichauffeur die zegt dat de afstand 3x zo groot als het in werkelijkheid is. Principe kwestie! De eigenaren waren allervriendelijkst en we kregen de "honeymoon room". Een prachtige grote kamer met 2 2 persoonsbedden, een balkon en daarbij uitzicht over de stad (Als je heel goed langs de huizen voor je heen keek). Na onze verbazing over de prachtige kamer Dalat maar eens een bezoek aangedaan. Een grote stad met een vies centrum was al snel de conclusie. Om het meer van Dalat, iets er buiten, is het wat mooier vooral de huizen, maar we konden niet goed zien waarom Dalat speciaal moest zijn, wellicht de omgeving? Ons hotel biedt een "secret tour" aan en dit leek ons de ideale manier om wat meer hiervan te zien. De tour was echt super! Prijzig maar was het meer dan waard. Door de prachtige omgeving rond Dalat heeft onze gids, die wel van een geintje houdt, ons van alles over het Vietnamese leven en het leven binnen een hill tribe verteld. Erg interessant. Een klein voorbeeld geld/ossen is in beide allesbepalend. Binnen de hill village koopt een vrouw 1 of meerdere mannen, geen ossen geen man! En bij Vietnamees people koopt de man een vrouw! Juist, precies andersom. Als de vrouw doodgaat wordt een jongere zus de vervanger. Ook erg interessant! Alleen de oudste kan zodoende trouwen.
De tocht bracht ons langs de markt waar we uitleg kregen over verschillende producten en eten en drinken mochten proeven, een sprinkhanen farm waar Alwin gefrituurde sprinkhanen met chilisaus best smakelijk vond, een hill village waar uitgebreid met bewoners is gesproken, een koffieplantage en een grote waterval (heel mooi).
Na deze tocht en een dagje Dalat vonden wij het mooi geweest en zijn we vertrokken op 28-8 richting Mui Ne. Een misschien nog wel mooiere bustocht van ongeveer 4 uur dan de heenweg naar Dalat toe.
Aangekomen in Mui Ne blijkt dat we nog ongeveer 3 km naar ons guesthouse moeten lopen, best handig zo'n Ipad met GPS functie! Ver, maar geen taxi in de buurt en zo'n stomme scooter zagen we ook niet echt zitten. Dan maar lopen en op de helft een drankje gedaan. Het guesthouse Duc Thao was gloedje nieuw en zag er goed verzorgd uit. Wel wat verwijderd van de toeristische resorts, maar hierdoor wel wat lekkere goedbetaalbare lokale restaurantjes in de buurt. Het strand was waarschijnlijk prachtig, ....... ooit. Overal ligt echter wel wat troep. Uiteindelijk vonden we een redelijk goed stuk waar we de rest van de dag alleen hebben gechilld. Alleen, want er was echt niemand, heerlijk rustig.
Mui Ne staat bekend om zijn zandduinen, dus dag twee een prachtige scooter bij ons guesthouse gehuurd. Op aanraden van een aardige serveerster naar de witte zandduinen gegaan en de rode gelaten boor wat het is. Deze zijn niet zomaar te vinden, maar bij elke kruising dat we stilstonden was er wel een behulpzame Vietnamees die al zwaaiend vanaf zijn scooter ons de goede kant op wees. Wederom door prachtige landschappen hebben we regelmatig fotostops moeten maken o.a. kusten, duinen, bergen en uitgestrekte gebieden. Het laatste stukje was over een dirt road waar Alwin toch enigzins moeite mee had. Maar zonder vallen, maar met stukken waar Suus moest lopen (sorry!), aangekomen bij de duinen. We kwamen 's middags aan, maar konden, door de wind, nog steeds de "eerste voetstappen" in deze woestijn zetten, erg gaaf!
Eenmaal terug hebben we nog door het "toeristische" gedeelte gereden, maar dit kon ons niet echt boeien. Wel hebben we nog tickets geregeld voor onze volgende busstop; Saigon of zoals het alweer een tijdje officieel heet Ho Chi Minh. Bij Sinh Tourist is het gebruikelijk dat je opgehaald wordt bij je accomodatie, maar omdat wij aan de "verkeerde kant" van het kantoor verbleven was dit onmogelijk. Echt.. sommige mensen!
Maar goed, dan maar een taxi geregeld 's ochtends om ons binnen 1 minuut langs dezelfde hoofdweg bij het hoofdkantoor van Sinh Tourist te brengen (inmiddels 30-8 voor geinterseerde!). De bus reed weer in kamikaze stijl naar Saigon en we waren er dan ook zo. Ons hostel lag om de hoek dus ook geen geklooi met taxi's. Toevallig bleek hier ook een waterpuppetshow te draaien, dus nadat we die in Hanoi gemist hadden was dit onze kans. En het was top! Voor kinderen? Ja misschien een beetje, maar wij vonden het ook erg leuk. We verstonden er geen reet van maar het is wel gaaf om te zien wat die mensen met die poppen kunnen. Dag twee hebben we onze 3 daagse tour door de Mekong geboekt en zijn we naar het War Remnants museum geweest, heftig museum. Vietnam heeft natuurlijk ook een aardige oorlog achter de kiezen. Dit museum bestaat vooral uit foto's met een (klein) verhaal. Zo is er een foto van een soldaat die op een mijn is gestapt, net na deze foto ontploft de 2e met de fotograaf en de soldaat die te hulp schoot, een gijzelaar die levend uit de helikopter wordt gegooid en verschikkelijke foto's van Agent Orange (zoek maar op). Indrukwekkend! Na deze heftige beelden nog even rondgedwaald door het dure gedeelte van de stad met zijn grote hotels en merken als Gucci en Prada.
Op 1-9 vroeg vertrokken richting de Mekong Delta. Weer een topper van een chauffeur (ook zijn rijbewijs bij een pakje boter gekregen). We mochten heelhuids na 3 á 4 uur uitstappen bij Cai Be. Omdat 2 september een feestdag is betaal je al meer voor de tour, maar was waarschijnlijk ook alles een stuk rustiger. Alle Vietnammers gaan dan naar familie op het platteland om de doden te verwelkomen. Er worden in de dagen vooraf ook allerlei spullen voor de doden verbrand, papiergeld (nep vaak), papieren kleding, papieren sigaretten en voedsel wordt aangeboden bij de deur van het huis.
De Mekong is één zoals verwacht één grote bruine rivier. Bij Cai Be worden door overvolle boten allerlei producten verhandeld. Voornamelijk fruit zoals durians, dragon fruit, mango en longan. We maakten hier ook een stop bij een candy shop waar ze lieten zien hoe cocossnoepjes worden gemaakt en rijstpapier wordt gemaakt. Alles handmatig en zwaar werk.
Vervolgens gingen we via Vingh Long, waar iedereen die een dagtocht had geboekt weer naar huis mocht, door naar Chau Doc. Dit was weer 3,5 uur in de bus, pff. Hier ingecheckt en met de gezellige groep die over was uit eten geweest.
Dag 2 begon akelig vroeg, 6:10 ontbijten. Maar het ontbijt was gelukkig prima. Allereerst mochten we naar de Chin etnic people. Wat een tijdverspilling, de kinderen van deze mensen lopen continu achter je aan te bedelen tot je wat koopt en de moskee die je zou bezoeken mag je van buiten fotograveren waarna je weer terug kan! Daarbij hadden wij ook als enige een man die onze sloep roeide en helaas zoals de meeste mannen hier erg lui was en geen zin meer had. Op de helft van de terugweg stopte hij ermee en ging naar huis, natuurlijk nam een vrouw het over. Ook weer overleeft, volgende stop; Tra Su Cajuput forest. Erg mooi om hier door het bos te varen (staat onder water) en veel vogels gezien! De rit naar Can Tho was vervolgens weer erg lang, maar het luxe resort hier maakte veel goed. Met Antoine en Rebecca nog een biertje gedaan in de stad en (prins) heerlijk geslapen. De laatste dag allereerst richting Cai Rang, de grootste floating market in de Mekong Delta. Met kleine bootjes komen ze van de grote boten om zich vast te haken aan de toeristen boten en zo hun fruit, eten en drinken te verkopen. De Vietnamese toeristen op de boot hebben ons ook mee laten eten van hun gekochte fruit. De market was weer een stuk groter en anders dan Cai Be, maar niet zo druk als wij van te voren hadden verwacht. Wij hebben ons ook goed aan de tip; koop niks van kinderen gehouden (dus weinig gekocht), want dan worden ze nog meer aan het werk gezet. Op de terugweg nog langs de markt bij Vingh Long gestopt en met hulp van een Vietnamees stelletje bananenbrood en wat fruit geprobeerd, was heerlijk! Erg gezellige tijd gehad, wel anders dan verwacht. De markten zijn niet zo druk als gedacht en de kleine dorpjes die je verwacht zijn allen grote steden. Daarbij zagen wij regelmatig locals die aan het water wonen veel vuilnis gewoon in het water gooien, dat snappen wij niet helemaal als die rivier zo belangrijk voor je is.
Op 3-9 's avonds terug gekomen in Saigon waar we wederom in het PP BackPackers verbleven. In een prive kamer tot 7-9 want voor die datum hadden we al een (goedkoop) vliegticket naar Bangkok geboekt. Dus heerlijk uitslapen en op ons gemak de stad verder verkennen. Zo hebben we van expats geleerd dat de maffia hier achter de gekopieërde Lonely Planet boeken handel zit, de politie min of meer samenwerkt en je als leraar op een internationale school hier een heel goed leven kan hebben. En hebben wij zelf ondervonden dat op elke hoek van de straat er drugs wordt aangeboden in 1 zin met andere (legale) diensten die ze ook doen. Ja Ho Chi Minh is een beetje een puinzooi.
We vergeten bijna onze Cu Chi tunnels ervaring op te schrijven. Op 6-9, de dag voor vertrek hebben we hier een tourtje naar geboekt. Erg interessant en met name omdat een Vietnamese Philepijner die Amerikaanse veteraan is, onze gids was. Alle musea zijn hier ingericht als anti-Amerikaanse of anti-Franse locaties. Veel propaganda van de communisten die hier aan de macht zijn. Interessant dan om van hem bij deze anti-Amerikaanse teksten zijn verhaal te horen. Natuurlijk hebben de vallen en het stuk wat we zelf door de tunnel hebben gekropen een indruk achtergelaten, maar om het zo van twee kanten te horen was erg gaaf. Hij wist ook de reden dat er geen Mac Donalds is in Vietnam, ze hebben niet zo'n grote mond als de Amerikanen!
Op 7-9 zijn we naar het vliegveld van Saigon gegaan, waar we er helaas toen pas achter kwamen dat hoogstwaarschijnlijk het personeel van PP BackPackers geld van ons heeft gestolen. Dit kan namelijk alleen uit onze kamer of uit de opslagruimte zijn geweest, uit een tas in 2 andere tassen die ook weer netjes waren terug gestopt! Erg jammer!
We hebben een erg leuke tijd in Vietnam gehad, zeker een aanrader. Let wel op de trucjes van deze mensen als het om geld gaat, verder zijn de mensen erg aardig!
Inmiddels zijn we alweer in Maleisië, we zullen dan ook ons best doen om onze Thailand avonturen ook weer zo snel mogelijk uit te schrijven!
Greetz,
Suus en Alwin, 08-10-2012
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
