Vietnam deel 1

Alweer 30 dagen vietnam achter de rug. Eén ding is zeker het was een fantastische tijd. Van noord naar zuid zijn wij met alle mogelijke vervoersmiddelen gereisd. Begonnen in Hanoi op 8-8 en uiteindelijk vertrokken op 7-9 vanuit Ho Chi Minh, ook wel bekend als Saigon. 

Verbazingwekkend om te zien hier is dat de (meeste) mannen de hele dag geen f#ck doen en op elke willekeurige bouwplaats vrouwen keihard aan het werk zijn. Mannen luieren hier liever op de motor met een sigaretje in de hand, wij vragen ons nog steeds af waarvan ze leven want ze doen echt de hele dag niks! Of zullen ze allemaal zo'n hard werkende vrouw hebben? We merken wel dat er in Vietnam een levendige handel is in kopie boekenn(maffia horen wij van expats en gepensioneerde westerlingen met een jonge vietnameese vriendin) en op elke hoek in Saigon wordt Alwin cocaine / marihuana aangeboden. Beetje een bende want (zo hoorde wij) ook politie pakt zijn graantjes van de handel mee en zal niet snel voor je opkomen met beroving of ongelukken. Zodra geld een rol gaat spelen is het gedaan met de vriendelijkheid en spelen vele Vietnamezen onder één hoedje. Dit merk je al snel als ze je naar een te dure taxi sturen of afzetten met prijzen voor eten of drinken. 
Nu we het toch over taxi's hebben; "Vietnamezen zijn de slechtste chauffeurs ter wereld". Deze zin komt niet van ons, maar hebben wij ook zo ervaren. Zullen nooit kijken voordat ze ergens afslaan, geven gas waar het niet kan, halen in op momenten waarvan je denkt past dat en zullen (bijna) nooit remmen. En dit geldt echt voor iedereen hier. Vooral in 4 wielige voertuigen denken chauffeurs in een tank te rijden die overal doorheen en overheen kan. Daartegenover staat dan dat het oversteken in tegenstelling tot Rusland, Mongolie en China veel makkelijker is. Gewoon in één rustig tempo door blijven lopen, de duizenden scootertjes zullen om je heen manouvreren, top. Kleine waarschuwing dit werk niet bij bussen en auto's! Hebben we dan veel ongelukken gezien hier? Valt mee, 4 relatief kleine ongelukken voor onze neus in bijna 30 dagen en hebben we vanuit bussen nog wat in elkaar geprakte auto's gezien. Het feit dat als je hier 60 km/u rijdt heeeel erg hard is speelt waarschijnlijk wel mee. 30 is hier al hard genoeg.

Op 8-8 arriveerde we op de luchthaven van Hanoi. Omdat we 's avonds aankwamen hebben we er voor gekozen (en werd ook aanbevolen) om een pick-up te regelen. Een jonge jongen stond met een bord Susan in zijn handen en bracht ons naar zijn auto. Wat meteen opvalt, naast de rijstijl, is het aantal scooters. Echt ongelovelijk zoveel! Een scooter is een must hier dus 10 miljoen inwoners betekend 10 miljoenscooters. Bizar om er zoveel overal (ook op stoepen en smalle steegjes) te zien. In Hanoi zijn we tot en met 11-8 verbleven. De stad heeft wat Franse trekjes, maar valt vooral op door zijn smalle straatjes en hele smalle huizen. Op straat is het de hele dag gezellig druk en 's avonds gaat het plastic poppen meubilair de straat op om daar een biertje te kunnen drinken en snacks van de straat te eten, favoriet waren bij ons de gefrituurde kaasstengels met een Tiger of Hanoi biertje. Alles wordt ook dicht op elkaar gezet en contact met de buren was dan ook snel gemaakt. Gezellig tot een uurtje of 12 want dan sluit alles. Overigens ook grappig om mee te maken hoe snel het terras van de straat is zodra de politie nadert om vervolgens alles net zo snel weer uit te zetten als ze voorbij zijn. 

In Hanoi hadden we een prive kamer geboekt bij May de Ville wat alle verwachtingen overtrof. Een triple king size bed in een huge kamer met een badkamer (met stortdouche) waar je u tegen zegt. Hier hebben we ook de "partyboat" in/naar Halong Bay geboekt.
Omdat dit één van de hoogtepunten moet zijn van Vietnam hebben we voor een driedaagse cruise gekozen, dit bleek de juiste keuze. Met een internationaal gezelschap kwamen we 's avonds iets later dan gepland aan met onze tourguide "lucky" die ons de gehele tour als kleine kinderen behandelde. Nadat de boot naar een mooie spot was gevaren werd het programma opgelepeld en mochten we precies 10 minuten p.p. douchen, dan stipt 7 uur aan tafel en was er al een tafelindeling waar je je aan moest houden enz. Gelukkig had iedereen hier redelijk lak aan en werd het een gezellige avond op de boot. Drinken op de boot was er niet bij inbegrepen en dus redelijk prijzig. Hierin bracht de plaatselijke roeiboot supermarkt uitkomst. De 2e dag was fantastisch. Met een groep van acht gingen we een kleinere boot op richting een rustig gebied. De rest die 2 dagen had ging in de buurt van de "partyboat" kanoën. De gids ter plekke wist ons wederom als kinderen te behandelen toch apart als je met allemaal volwassenen van 22 tot over de 30 bent. Daarbij was het ook nog een stuk chagarijn, dus dat beloofde wat. De trip was boven verwachting, wat een prachtig landschap van bulten (rotsen) uit het water, hier en daar een grot en een aantal prachtige mini strandjes. Na te zijn aangelegd mochten we met de kano op pad. Na een kort bezweet rondje besloot de hele groep het een prachtig strandje op te varen. Eén woord; wauw! Hier hebben we een paar uur in het super heldere warme water rondgedobbert met een ijskoud biertje in de hand (jaja ook hier komt de supermarkt langs). Dit is leven!  Zo'n omgeving, een prachtig afgelegen strand, warm helder zeewater, een biertje in de hand! Zo moet het bedoelt zijn dat kan niet anders!
Helaas kwam ook aan deze toch een einde, want ja we kregen toch wel wat honger dus hop terug roeien naar de boot voor de lunch (die overigens wederom erg goed was). Toen de stortbui tijdens de lunch na een half uur weer afgelopen was en meneer de gids onze monden met een slabbertje had afgeveegt kregen we nog wat vrije tijd waarin wij het voor elkaar kregen een kano te zinken. Kunnen die zinken? Ja, deze oude roestbakken wel. Gelukkig zat hij vast aan de boot en trok deze ook bijna omver. Onze gids was zacht gezegd niet zo heel blij, maar met 7 man sterk is het gelukt om dit betonblok wat ook nog vacuum zoog (hoe?) weer zonder water erin omhoog te krijgen. Bijzonder! Dag 3 werd onze kanotocht vlakbij de "partyboat". Dat viel even letterlijk vies tegen. Wat een smerige bende rond de tourboten en vissersdorpjes. Alles wordt er maar ingedumpt en je kanoot eigenlijk in 1 grote olievlek. Bah! Na 15 minuten in de kano hadden we het ook wel weer gezien. Natuurlijk de omgeving is mooi maar dat zie je ook vanaf de grote boot, het water is gewoon heeel smerig en het lijkt ze geen reet te interesseren en ze ruimen het zeker niet op. Binnen een paar jaar is het één dooie visbende in olie wat zonde!

Terug naar Hanoi op 14-8 hadden we 1,5 dag (1 nacht) om onze volgende plan te bedenken en nog een keer te meeten met het Halong Bay groepje. Nog een poging gewaagd om naar de water puppets te gaan maar die waren al voor 2 dagen volgeboekt. Ja echt!
Op 15-8 's avonds laat vertrokken met de nachttrein naar Dong Hoi. Geen hotel via internet te vinden, maar hier bracht het blauwe boek en receptie van May de Ville (gastheer sprak heeel belabbert engels) uitkomst in. Op 16-8 's ochtends om 9:00 uur uit de trein gezet en met een taxi een paar minuten later in ons hotel. Dong Hoi lijkt aan de kust wel uitgestorven en onze vriendelijke gastheer had ook in zijn hotel maar 2 gasten, wij! Prachtige stranden op een paar minuten lopen. Kilometers wit, schoon zandstrand aan een warme zee en nergens een spreekwoordelijke hond (wel een paar echte) te zien. Geniaal! Hebben wij het nieuws gemist dat Vietnam sinds gister in oorlog is? Is het water niet goed? Zijn de mensen gevlucht voor maffia? Allemaal dingen die je hoe gek ook toch even overweegt. Want hoe kan het nou dat hier niemand, zelfs bij de strandtentjes, is bij zo'n prachtig strand. Er staan zelfs hele sportvelden incl. vlaggen nog uitgezet op he strand. Uiteindelijk kwamen na 5 uur, als het koeler wordt, toch een aantal locals zodat we het kilometers lange strand wel geteld met zeker 20 man/vrouw moesten delen. Ach er zijn ergere dingen. Een gids vertelde ons later dat in het gebied van Dong Hoi (DMZ) nog veel Amerikaanse mijnen liggen en nadat al een aantal mensen erop gestaan hadden de mensen bang zijn geworden. Verklaard een hoop!
De volgende dag een scooter gehuurd om richting Dong Pong Nha te gaan. Heerlijk buiten het drukke verkeer van de grote steden touren. Alleen dat al was heerlijk. De bewegwijzering was ook helemaal niet slecht zodat we zonder problemen aankwamen bij het plaatsje vanwaar de boot vertrekt richting de grot (dit kan alleen per boot). Aangezien we niet een hele boot wilde betalen, gewacht op wat touristen die ook gingen, dan splits je de boot kosten. De grot is enorm, mooi om eerst met de boot en vervolgens lopend doorheen te gaan. Ons probleem was alleen de terugweg. De Vietnamese toeristen hadden ook een andere grot geboekt en wij niet, dus wacht de boot met teruggaan tot ze er weer zijn, ongeveer 2 uur kregen we te horen. Dit zou betekenen in het donker terug rijden op de scooter. Geen strak plan. Dus de eerste beste volgende toerist aangesprongen of we met zijn boot terug mochten. Natuurlijk een chinees die drie woorden engels sprak. Maarrr toch gelukt. 

Na onze strandbreak werd het weer tijd voor een grote stad iets verder naar het zuiden, Hué. Een grote stad, zelfs oude hoofdstad, met nog een oude muur en wat ruïnes van het oude paleis. De tocht met de lokale bus, je probeert eens wat, verliep niet geheel vlekkeloos, maar was interessant en sneller dan de grote bussen (zal het aan de rijstijl van deze meneer liggen). Ze probeerde nog wat extra geld te verdienen door geld voor bagage te vragen, maar die truc kennen we onderhand wel. Uiteindelijke waren het alleraardigste mensen bij en in de bus die ons hielpen met de baggage en richting. Dit was nodig ook want de xiom (moter) rijders zijn hier agressief in hun aanpak (blijf is van me af). Erdoorheen geworsteld en verderop een "normale" taxi gepakt. Op 19-8, de tweede dag de forbidden city bezocht. Hué is een flink aantal keer helemaal platgebombardeerd dus bestaat het paleis voornamelijk uit ruïnes, maar zijn ze wel bezig alles weer volledig op te bouwen. De info filmpjes geven hier ook een goed beeld van. Het is overigens bizar om te zien dat nog niet heel lang geleden hier geleefd werd als koningen in Europa honderden jaren geleden, mooie zwart-wit beelden. Het paleis was ook echt huge.
Ook een scooter avontuur kon in Hué niet uitblijven. De tombes liggen iets van de stad af, maar me de scooter goed te doen. Van het hotel kregen we een prachtig barrel dat net genoeg kon remmen, dus vooruit dan maar. Ook Suus begint steeds beter te rijden, maar ze skipt nog de stadscentrums met zijn duizenden rondscheurende scooters van alle kanten. De Tombe van Khai Dinh was prachtig. Tegen een berg aan met uitzicht, maar vooral prachtig opgezet in geheel zwarte stijl. De binnenkant voornamelijk met "kunst"muur en glas beplakt. We wisten dat dit de mooiste was en dus zouden de andere tegenvallen dus dan maar wat tondtouren in de omgeving. Nog even de vervallen Royal Arena opgezocht met hulp van locals. Hier liet de koning een olifant (symbool van zijn macht en kracht) vechten met een tijger, waarvan eerst wel de nagels en tanden verwijderd werden want sja de olifant moet natuurlijk wel winnen. Dit kleine ronde arenaatje staat midden in een woonwijk erg grappig hoe verbaasd de locals waren dat er 2 toeristen waren, om vervolgens de handelswaar te pakken. 

21-8 vertrokken met de Hué Easyriders om de afstand tussen Hué en Hoi An af te leggen vanaf de achterzit van 2 motoren. Nederlanders in Hanoi vertelde ons over de Hai Van Pass (wolkenpas) en dus besloten we na wat uitzoekwerk en goede recenties op Tripadvisor met deze twee jongens te vertrekken. Backpack wordt achterop gebonden en gaan! Super! Hierbij was het motto als wij gelukkig zijn zijn de motorriders het ook. Stoppen? Geen probleem! Langer blijven of weer door? Ok! Erg aardige gasten met ook veel kennis. Ons parcours: een vissersvillage (prachtig uitzicht over het water en stukje uitleg over het leven), the elephant spring waar je kan zwemmen (top), lunch bij een local restaurant langs het water, de Hai Van Pass (scheuren langs het water, over de bergen met aan het einde een uitzichtspunt), China Beach (heel mooi wit strand, dat de Amerikanen als verblijf gebruikten en locals liever Danang Beach noemen) en als laatste voor Hoi An de Marble Mountains (boedistische berg met "grot tempels", de grootste was erg indrukwekkend maar verder niet veel). Fantastische tocht met veel mooie uitzichten. Dit alles afgesloten met een frisse duik in het hotelzwembad in Hoi An.

To be continued..........
Groetjes Suus en Alwin, 10-09-2012