Transsiberie Express, deel 3 + 2 Datong + einde TE

Crossing the border, welcome to China! 5-7 tot en met 6-7

Wederom vroeg in de ochtend opgehaald voor ons vervolg van ons trein avontuur. Dezelfde gids en chauffeur die we ook bij onze tour over de steppe hadden kwamen ons ophalen voor ons laatste 4x4 busritje door Mongolie. Wederom was Jasper van de partij en ontmoette hier ook Marleen en Bram, die we nog vaker in China tegen zouden komen.

De trein stond klaar dus inladen en vertrekken. Een bijzondere trein want niemand van de groep of andere mensen uit de trein kon wijs worden van het treinschema, raar want bij de vorige routes klopte de tijden perfect.
De grens was wederom slopend. Het Nederlandse groepje, en dan met name de mannen had besloten een paar Vodka te drinken, op de meest gangbare manier, namelijk met worst.  Culinaire hoogstandjes in de trein. Afijn bij de grens aangekomen moeten de treinstellen worden gewisseld. De Chinezen nemen graag de tijd, dus hebben 8 uur ingecalculeert. Zoals gebruikelijk gaat een half uur hiervoor de wc op slot, alleen was het nu niet mogelijk om de trein uit te stappen, zoals gehoopt. We kunnen je vertellen dat 8,5 uur dan best lang is. Kort verhaal lang makend, Alwin en Bram hebben het overleeft met dank aan de provodski die toch de deur heel even van de wc open wilde zetten (niet doortrekken natuurlijk). Andere waren minder gelukkig, maar vonden ook een oplossing in de vorm van een (lekkende) plasticzak. 
Het banden wisselen ging overigens redelijk snel. Pompen de trein omhoog, wielen weg schuiven en nieuwe er onder. Alleen moet de trein ook nog 30 keer voor- en achteruit rijden. 


Geklooi in Datong, 6-7 tot en met 8-7
In Datong werden Bram en Marleen keurig opgehaald door CITS, blijkbaar de organisatie waarmee Tiara zaken doet in China. Ook kregen zij direct de trein tickets voor het vervolg naar Beijing. In de veronderstelling dat wij exact hetzelfde hadden geboekt vroegen wij naar onze tickets. Een "Who are you?" verder zijn wij maar met hem meegelopen richting hotel, ons direct een tour aansmerend naar de Yungang-grotten en het Hangende klooster. Moe als we waren eerst maar eens onze rust gepakt in het hotel. Ondertussen had het CITS mannetje (die doen alsof ze de enige organisatie zijn) uitgezocht dat we 3 dagen Datong geboekt hadden staan en pas een dag later richting Beijing zouden vertrekken, fout van Tiara. Dit zagen wij vanwege ons visum en wat we nog willen zien niet zitten. Keuze was of dag langer en dan met de trein of op de normale dag gaan, maar dan met de bus. Uiteindelijk voor het laatste gekozen, al balen we er van niet de trip af te hebben gemaakt. Bus doet er net zo lang over als de trein. Om dit verhaal af te maken voor we over Datong schrijven; we moesten een kleine bus nemen richting het grote busstation waar gelukkig een Chinees, die ook stond te wachten, engels kon. Hij hielp ons de juiste bus in, super onduidelijk hoe het werkt. Hij sprak de buschauffeur nog 2 keer aan, omdat hij veel te laat vertrok. Maar volgens de chauffeur schijnt dat normaal te zijn hier. We moesten rustig blijven wachten want "alle bussen wachten toch op elkaar." Dat klopte gelukkig, dus eerst dubbel gevouwen in een klein busje, want die moest echt vol voor hij vertrok, om vervolgens als 1 van de laatste, en dus tussen een familie in, op de achterste rij plaats te moeten nemen. Uiteindelijk toch weer een ervaring rijker. In Beijing kwamen we aan op een groot busstation en natuurlijk niemand die kan vertellen waar je op dat moment bent, en zeker niet de taxichauffeurs die alleen maar kunnen vertellen dat je, na 30 keer aanwijzen op de I-pad (die Suus overigens wel stevig vast bleef houden), dat het 300 yuan gaat kosten. Wij dachten na afdingen van Suus naar 200 yuan een goede deal te hebben. Maar na Beijing weten we inmiddels dat ze bij ALLES minstens factor 5 hanteren voor toeristen. Als we het nu zo inschatten had het op de meter misschien 40 yuan gekost, klein verschil, maar wel met de tas voor het hostel afgezet. Fijn dat alles tot Beijing geregeld was!

Zouden we bijna vergeten over Datong te schrijven. Klein stadje dachten we. Mooi niet dus! Meer dan 3 miljoen inwoners en leeft van en op kolenmijnen. Maar vergeleken met de smog in Ulaanbataar viel het erg mee. In Datong ligt alles er netjes bij, goede stoepen, goede wegen en hoewel nergens vuilnisbakken staan ook weinig vuil. In Datong hebben de mensen (overheid?) bedacht dat dit een toeristisch oord moet worden. En wat doe je dan?Je sloopt al je oude stoffige bezienswaardigheden en alles wat er omheen staat en niet mooi is (huizen/krotten) en bouwt gewoon alles opnieuw! Inclusief de eeuwen oude stadsmuren. Toen wij de eerste dag geen kans zagen om langs deze bouwput te komen en ook al een endje om hadden gelopen hebben wij het opgegeven en zijn terug gegaan. We hoorde later dat achter de bouwput wel een leuk centrum zit. 
Hotelkamer met zelfs drinkwater uit de kraan en kingsize bed waren overigens prima te doen. 's Avonds als bezienswaardigheid nog voor het raam gezet, in een restaurant, maar..... wel als vips behandeld.
2e dag dan toch via CITS de grotten en het Hangende klooster. Leuk om te bezoeken, na Mongolie eindelijk iets echt ouds. In verschillende uitgehakte grotten hebben keizers en "ordinairy people" verschillende grote en kleinere Bhoedda beelden uitgehakt. De naam; het Hangende klooster spreekt voor zich. In de rotsen is het klooster gebouwt, ondersteund door houten balken (diameter 10cm). Heel knap hoe ze dat ooit gemaakt hebben. Je kan er in en loopt dan over de smalle paden (1 richtingsverkeer) langs de steile afgrond. Een gerustelling is dat hiervoor een hekje zit van zeker 20 cm hoog. Niet zo geschikt voor mensen met hoogtevrees, maar wel heel tof. Bij de tour zat een Chengelse gids waarbij je blij bent  als je 50% verstaat. Maar wat ons betreft was die 50% ook wel voldoende.
's Avonds een hotpot gegeten, soort gourmetten, individueel alleen dan je vlees in bouillon garen. Jong meisje die een beetje engels sprak hielp ons goed en deed het voor. Was super lekker, maar wel pittig. Na een goede nachtrust begonnen aan onze tour richting Beijing zoals hierboven beschreven.

Zaijian Suus en Alwin, 13-07-2012