Sydney
Door: Alwin en Susan
Blijf op de hoogte en volg Susan en Alwin
12 Januari 2014 | Australië, Sydney
28 februari t/m 26 maart
Op donderdag 28 februari verlaten wij het prachtige Nieuw-Zeeland om Australie te gaan ontdekken. We vliegen van Auckland naar Sydney.
Met moeite hebben we een hostel kunnen vinden, raar denk je, maar het weekend van 2/3 maart was het Mardi Grass (lees: Gayparade). Het hostel dat wij hadden geboekt bleek boven een bar en aan het begin/einde van de parade te zitten dus 'front-row-tickets' voor ons!
Het hostel was op het eerste oog wel aardig, totdat we de sleutel kregen van onze kamer. We verbleven op een 4 persoonskamer, de andere twee bleken long-stayers te zijn (lees: teringbende en stinksokken).
De eerste twee dagen veel praktische zaken geregeld; Australisch telefoonnummer; wat nog aardig lastig was aangezien we allebei niet werkte en kon al helemaal niet op Alwins naam, omdat hij een man is en moet werken voordat je een abonnement kan afsluiten. Dus uiteindelijk op Susan haar naam gezet. Verder hebben we ook een bank account geopend, want het plan is om hier te gaan werken. Dat was trouwens appeltje eitje. Verder gingen we ons orienteren op de stad, waar wat zat en waar we dan uiteindelijk wel wat langer konden verblijven; qua prijs/kwaliteit verhouding. We zijn langs veel hostels geweest om te kijken en te vragen of ze speciale tarieven hadden voor long-stayers. Vaak als je per week of zelfs per maand betaald is het voordeliger. Uiteindelijk hadden we drie hostels waaruit we konden kiezen, allen gelegen in King's Cross (lees:wijk in Sydney). Dit is waar de meeste hostels zitten maar ook een erg druk gedeelte van Sydney met veel bars, clubs, stripclubs, sekswinkels, zwervers etc. Maarja wel het best betaalbare. Uiteindelijk kozen we voor het Jolly Swagman Hostel waar we na het Mardi Grass weekend heen verhuizen.
Het eerste weekend was het dus gelijk raak; groot feest in Sydney! Het was echt een gigantisch lange optocht die voor ons hostel voorbij kwam. Leuk feestje! Aparte kostuums! En Alwin die zich af en toe niet helemaal op zijn gemak voelde :)
De ochtend daarna werden we wakker gemaakt door Alwin's onderbuurman, die was namelijk nog zo bezopen dat hij dacht dat hij de w.c. wel had gevonden.. de slippers van Alwin (lees: ja, deze gast stond gewoon in de kamer op de grond te pissen!!) Echt walgelijk en hij was ook totaal niet aanspreekbaar, ging ook gewoon weer in zijn bed liggen en verder slapen! Uiteraard dit gemeld aan the staff, en ze zouden er mee aan de slag gaan. Die gast kon dat in zijn nog half bezopen toestand helemaal niet waarderen, dus nog meer 'gezeik'. Uiteindelijk zijn beide jongens verhuisd naar een andere kamer (speciaal voor longstayers) en heeft hij zowaar ook nog zijn excuses aangeboden. Om de dag toch nog een beetje leuk te maken zijn we naar de haven van Sydney gelopen, waar het wereldberoemde Opera House staat. Je ziet het altijd op t.v. en/of plaatjes maar nu was het echt! Eerlijk gezegd dachten wij beide dat het Opera House vrijer zou liggen van alles, maar het is aardig 'hutje-mutje' gebouwd! We hebben daar lekker rondgestruind, cruise-schepen bekeken, The Harbour Bridge van een afstandje bewonderd en toen zat ons dagje er wel weer op.
De dag erna konden we verhuizen van hostel! De sfeer is aangenamer, de keuken is groter, je kan er lekker voor de t.v. hangen en de mensen zijn ook vriendelijker. We verblijven in een 4-persoons kamer, helaas is de kamer niet erg groot en hebben we twee bovenbedden maarja wel goede kluisjes en een koelkast op de kamer. Onze twee andere kamergenoten zijn Shane (uit Engeland) en een dikke gast, die niet in staat blijkt te praten! Geen idee, rare kerel, ligt alleen maar in zijn bed. Bleek dat hij gewoon zijn tijd uit zat te zitten want na een paar dagen ging hij weg en kwam de uitbundige Ierse Michelle op de kamer (lees: eindelijk 1 onderbed). Ik dacht dat veel spullen die in de kamer lagen van hem waren, maar dat was niet het geval. Ook waren ze niet van Shane, dus begon Susan met een grote opruimactie om een beetje ruimte te creeren in de kamer waar je toch langer dan een aantal dagen verblijft.
En ja de dag breekt dan toch aan, op 5 maart gaan, na 9 maanden, de lange manen van Alwin eraf! Dit in het kader van het zoeken naar een baan en er niet zoveel meer mee kunnen.
De komende weken staan in het teken van het vinden van een baan. Dit houdt in; CV vertalen naar het Engels, alle internetpagina's elke dag checken op nieuwe vacatures, bij winkels langsgaan, bij uitzendbureaus langsgaan etc. Bij uitzendbureaus werden we niet zo vriendelijk verzocht om het via internet te doen. Via de site gumtree.com.au moet je bij de eerste 10 mensen zitten die erop reageren anders ben je te laat. Oftewel binnen 30 seconden reageren want iedereen zit op gumtree. Soms riepen ze in het hostel wel eens wat om, maar dat was vaak labour werk en je hebt daar dan weer je white, green, blue, pink of whatever kind of colour-card voor nodig! In een bar werken? Heb je je RSA-certificaat? Langs de weg staan met een bordje SLOW/STOP? Heb je je white card? Je werd er echt knettergek van. Susan heeft natuurlijk ook geprobeerd om bij de IKEA te solliciteren, wereldwijd en overal hetzelfde. Met vijf jaar ervaring zou je denken dat je een kans maakt, maar nee hoor, met veel pijn en moeite een CV kunnen achterlaten bij een dagmanager want het 'kastje-aan-de-muur' (van het kantoorgedeelte) deelde 'vrolijk' mee dat ik het maar via internet moest doen! Waar is het persoonlijke contact gebleven? Ze liet me niet eens binnen. Aargh!
Dus af en toe namen we even een dagje vrij van het solliciteren en gingen we naar bijvoorbeeld Bondi Beach! Ja het bekendste strand van heel Australie volgens mij. We namen de bus en die bracht je bij het prachtige en bomvolle strand! Oh jeetje wat ligt het hier vol, Scheveningen is er niks bij.
We zijn ook een dagje naar Manly geweest. De ferry brengt je vanuit het CBD via een mooie route naar een ander stukje Sydney. Daar hebben ze ook een paar mooie stranden maar eigelijk kwamen wij voor de wandeling naar North Head. Via de stranden liepen we langs de kustlijn naar het oude Manly Quarantine Station. Hier werden van 1832 tot aan 1984 migranten die aankwamen in quarantaine geplaatst. Als je verder loopt kan je naar de Fairfax Lookout, hier sta je ineens aan de rand van een reusachtige rotswand waar de golven tegenaan slaan, echt amazing! En als je ietsje verder liep zag je de skyline van Sydney, en het was al wat later op de dag dus de zon maakte er hele mooie plaatjes van.
Wat er ook bij hoort is wandelen over de beroemde Sydney Harbour Bridge. Sinds 1932 verbind deze brug het CBD met North Sydney. Dit geeft je dan ook weer een mooi uitzicht op de haven en het Opera House van Sydney.
Op 17 maart was het tijd voor St. Patricks Day, een feest van de Ieren, die overal in Australie te vinden zijn. Ze hadden een parade in het centrum maar het gaat voornamelijk om drinken, drinken en nog eens drinken. Ook zijn we nog een dagje met de ferry naar Paramatta geweest, een mooie tocht door de natuur. In Paramatta hebben we rondgewandeld waarna we aan het eind van de middag weer terug met de ferry gingen.
Ondertussen solliciteren we ons al drie weken suf. Alwin heeft wel nog twee dagen gewerkt als verhuizer en dus een beetje centjes verdiend. In het weekend van 23/24 maart heeft Alwin twee jobinterviews op de planning staan. De dag ervoor nog even een nieuwe broek kopen en hij heeft ook sportschoenen nodig want een van de interviews is voor referee (scheidsrechter). Nou het eerste jobinterview als "welnesscoach" was het niet echt. Hij belde al zo snel terug, het bleek helemaal niets te maken te hebben met wat er in de omschrijving stond. Het was een truc van Herbal Life om zoveel mogelijk mensen op een bijeenkomst te krijgen, wat een afknapper! Wel heel bijzonder om al die gehersenspoelde mensen dit product te zien promoten, voelde echt als een sekte. Aangezien het tweede interview, de referee job maar voor een aantal uren per week was heeft hij dit afgebeld. Dit was voor ons de druppel... de moed om hier een baan te vinden in Sydney geven we op. Het kost ons teveel geld en heel veel energie! Na een maand bijna fulltime solliciteren boeken we op 24 maart voor 26 maart een vlucht naar Melbourne, dus nog 1 volle dag te gaan in Sydney.
Waar we naartoe gaan op onze laatste dag in Sydney is geen moeilijke vraag. We gaan naar de Blue Mountains. Dit enorme gebied behoort tot het werelderfgoed van UNESCO. Hier zijn de dichte eucalyptusbossen de reden dat het de Blue Mountains wordt genoemd, de bomen geven de lucht namelijk een blauwe gloed.
Op onze laatste volle dag in Sydney staan we vroeg op om met de trein naar onze bestemming Katoomba te gaan. De treinreis zelf is al best bijzonder, mooie landschappen, even geen hoge gebouwen meer. Vanaf het treinstation zijn we gaan wandelen. De wandelingen zijn oneindig. Wij kozen voor The Prince Henry Walk, hierbij loop je eigelijk langs de rand van de grote canyon. Je komt langs Reids Plateau, Katoomba Falls en Cliff View. Het was daarnaast ook een prachtige dag, want als het bewolkt, regenachtig of zelfs mistig is, zie je er helemaal niets van.
Het Echo Point is de grootste attractie hier. Volgens overleveringen van de Aboriginals zijn hier drie zussen versteend. De drie uitstekende rotspunten worden dan ook The Three Sisters genoemd.
Na dit punt ligt ook nog The Giant Stairway, dit is een flinke trap naar beneden de canyon in, wij hebben deze trap niet gedaan, het was te druk en voor Susan te zwaar voor haar knieen (oude blessure).
Daarna pakken we de trein een stop terug en bezoeken we nog de Wenthworth Falls, je kijkt hier een grote vallei in, echt super mooi! De wandeling er naartoe bleek iets verder dan gedacht, dus moesten op een gegeven moment ook echt weer terug om de trein weer terug te nemen naar Sydney. Onze spullen stonden namelijk op ons te wachten om ingepakt te worden want morgen vliegen we naar Melbourne!
Sydney je bent een mooie, complexe stad met mooie natuur en bezienswaardigheden. Op werkgebied kon je helaas niet bieden wat we zochten. Nu zijn we er echt aan toe om je te verlaten en even weer te genieten van de rust van het reizen. Waarschijnlijk komen we wel weer terug om vanuit hier het land definitief te verlaten. Voor nu, tot ziens!
Op donderdag 28 februari verlaten wij het prachtige Nieuw-Zeeland om Australie te gaan ontdekken. We vliegen van Auckland naar Sydney.
Met moeite hebben we een hostel kunnen vinden, raar denk je, maar het weekend van 2/3 maart was het Mardi Grass (lees: Gayparade). Het hostel dat wij hadden geboekt bleek boven een bar en aan het begin/einde van de parade te zitten dus 'front-row-tickets' voor ons!
Het hostel was op het eerste oog wel aardig, totdat we de sleutel kregen van onze kamer. We verbleven op een 4 persoonskamer, de andere twee bleken long-stayers te zijn (lees: teringbende en stinksokken).
De eerste twee dagen veel praktische zaken geregeld; Australisch telefoonnummer; wat nog aardig lastig was aangezien we allebei niet werkte en kon al helemaal niet op Alwins naam, omdat hij een man is en moet werken voordat je een abonnement kan afsluiten. Dus uiteindelijk op Susan haar naam gezet. Verder hebben we ook een bank account geopend, want het plan is om hier te gaan werken. Dat was trouwens appeltje eitje. Verder gingen we ons orienteren op de stad, waar wat zat en waar we dan uiteindelijk wel wat langer konden verblijven; qua prijs/kwaliteit verhouding. We zijn langs veel hostels geweest om te kijken en te vragen of ze speciale tarieven hadden voor long-stayers. Vaak als je per week of zelfs per maand betaald is het voordeliger. Uiteindelijk hadden we drie hostels waaruit we konden kiezen, allen gelegen in King's Cross (lees:wijk in Sydney). Dit is waar de meeste hostels zitten maar ook een erg druk gedeelte van Sydney met veel bars, clubs, stripclubs, sekswinkels, zwervers etc. Maarja wel het best betaalbare. Uiteindelijk kozen we voor het Jolly Swagman Hostel waar we na het Mardi Grass weekend heen verhuizen.
Het eerste weekend was het dus gelijk raak; groot feest in Sydney! Het was echt een gigantisch lange optocht die voor ons hostel voorbij kwam. Leuk feestje! Aparte kostuums! En Alwin die zich af en toe niet helemaal op zijn gemak voelde :)
De ochtend daarna werden we wakker gemaakt door Alwin's onderbuurman, die was namelijk nog zo bezopen dat hij dacht dat hij de w.c. wel had gevonden.. de slippers van Alwin (lees: ja, deze gast stond gewoon in de kamer op de grond te pissen!!) Echt walgelijk en hij was ook totaal niet aanspreekbaar, ging ook gewoon weer in zijn bed liggen en verder slapen! Uiteraard dit gemeld aan the staff, en ze zouden er mee aan de slag gaan. Die gast kon dat in zijn nog half bezopen toestand helemaal niet waarderen, dus nog meer 'gezeik'. Uiteindelijk zijn beide jongens verhuisd naar een andere kamer (speciaal voor longstayers) en heeft hij zowaar ook nog zijn excuses aangeboden. Om de dag toch nog een beetje leuk te maken zijn we naar de haven van Sydney gelopen, waar het wereldberoemde Opera House staat. Je ziet het altijd op t.v. en/of plaatjes maar nu was het echt! Eerlijk gezegd dachten wij beide dat het Opera House vrijer zou liggen van alles, maar het is aardig 'hutje-mutje' gebouwd! We hebben daar lekker rondgestruind, cruise-schepen bekeken, The Harbour Bridge van een afstandje bewonderd en toen zat ons dagje er wel weer op.
De dag erna konden we verhuizen van hostel! De sfeer is aangenamer, de keuken is groter, je kan er lekker voor de t.v. hangen en de mensen zijn ook vriendelijker. We verblijven in een 4-persoons kamer, helaas is de kamer niet erg groot en hebben we twee bovenbedden maarja wel goede kluisjes en een koelkast op de kamer. Onze twee andere kamergenoten zijn Shane (uit Engeland) en een dikke gast, die niet in staat blijkt te praten! Geen idee, rare kerel, ligt alleen maar in zijn bed. Bleek dat hij gewoon zijn tijd uit zat te zitten want na een paar dagen ging hij weg en kwam de uitbundige Ierse Michelle op de kamer (lees: eindelijk 1 onderbed). Ik dacht dat veel spullen die in de kamer lagen van hem waren, maar dat was niet het geval. Ook waren ze niet van Shane, dus begon Susan met een grote opruimactie om een beetje ruimte te creeren in de kamer waar je toch langer dan een aantal dagen verblijft.
En ja de dag breekt dan toch aan, op 5 maart gaan, na 9 maanden, de lange manen van Alwin eraf! Dit in het kader van het zoeken naar een baan en er niet zoveel meer mee kunnen.
De komende weken staan in het teken van het vinden van een baan. Dit houdt in; CV vertalen naar het Engels, alle internetpagina's elke dag checken op nieuwe vacatures, bij winkels langsgaan, bij uitzendbureaus langsgaan etc. Bij uitzendbureaus werden we niet zo vriendelijk verzocht om het via internet te doen. Via de site gumtree.com.au moet je bij de eerste 10 mensen zitten die erop reageren anders ben je te laat. Oftewel binnen 30 seconden reageren want iedereen zit op gumtree. Soms riepen ze in het hostel wel eens wat om, maar dat was vaak labour werk en je hebt daar dan weer je white, green, blue, pink of whatever kind of colour-card voor nodig! In een bar werken? Heb je je RSA-certificaat? Langs de weg staan met een bordje SLOW/STOP? Heb je je white card? Je werd er echt knettergek van. Susan heeft natuurlijk ook geprobeerd om bij de IKEA te solliciteren, wereldwijd en overal hetzelfde. Met vijf jaar ervaring zou je denken dat je een kans maakt, maar nee hoor, met veel pijn en moeite een CV kunnen achterlaten bij een dagmanager want het 'kastje-aan-de-muur' (van het kantoorgedeelte) deelde 'vrolijk' mee dat ik het maar via internet moest doen! Waar is het persoonlijke contact gebleven? Ze liet me niet eens binnen. Aargh!
Dus af en toe namen we even een dagje vrij van het solliciteren en gingen we naar bijvoorbeeld Bondi Beach! Ja het bekendste strand van heel Australie volgens mij. We namen de bus en die bracht je bij het prachtige en bomvolle strand! Oh jeetje wat ligt het hier vol, Scheveningen is er niks bij.
We zijn ook een dagje naar Manly geweest. De ferry brengt je vanuit het CBD via een mooie route naar een ander stukje Sydney. Daar hebben ze ook een paar mooie stranden maar eigelijk kwamen wij voor de wandeling naar North Head. Via de stranden liepen we langs de kustlijn naar het oude Manly Quarantine Station. Hier werden van 1832 tot aan 1984 migranten die aankwamen in quarantaine geplaatst. Als je verder loopt kan je naar de Fairfax Lookout, hier sta je ineens aan de rand van een reusachtige rotswand waar de golven tegenaan slaan, echt amazing! En als je ietsje verder liep zag je de skyline van Sydney, en het was al wat later op de dag dus de zon maakte er hele mooie plaatjes van.
Wat er ook bij hoort is wandelen over de beroemde Sydney Harbour Bridge. Sinds 1932 verbind deze brug het CBD met North Sydney. Dit geeft je dan ook weer een mooi uitzicht op de haven en het Opera House van Sydney.
Op 17 maart was het tijd voor St. Patricks Day, een feest van de Ieren, die overal in Australie te vinden zijn. Ze hadden een parade in het centrum maar het gaat voornamelijk om drinken, drinken en nog eens drinken. Ook zijn we nog een dagje met de ferry naar Paramatta geweest, een mooie tocht door de natuur. In Paramatta hebben we rondgewandeld waarna we aan het eind van de middag weer terug met de ferry gingen.
Ondertussen solliciteren we ons al drie weken suf. Alwin heeft wel nog twee dagen gewerkt als verhuizer en dus een beetje centjes verdiend. In het weekend van 23/24 maart heeft Alwin twee jobinterviews op de planning staan. De dag ervoor nog even een nieuwe broek kopen en hij heeft ook sportschoenen nodig want een van de interviews is voor referee (scheidsrechter). Nou het eerste jobinterview als "welnesscoach" was het niet echt. Hij belde al zo snel terug, het bleek helemaal niets te maken te hebben met wat er in de omschrijving stond. Het was een truc van Herbal Life om zoveel mogelijk mensen op een bijeenkomst te krijgen, wat een afknapper! Wel heel bijzonder om al die gehersenspoelde mensen dit product te zien promoten, voelde echt als een sekte. Aangezien het tweede interview, de referee job maar voor een aantal uren per week was heeft hij dit afgebeld. Dit was voor ons de druppel... de moed om hier een baan te vinden in Sydney geven we op. Het kost ons teveel geld en heel veel energie! Na een maand bijna fulltime solliciteren boeken we op 24 maart voor 26 maart een vlucht naar Melbourne, dus nog 1 volle dag te gaan in Sydney.
Waar we naartoe gaan op onze laatste dag in Sydney is geen moeilijke vraag. We gaan naar de Blue Mountains. Dit enorme gebied behoort tot het werelderfgoed van UNESCO. Hier zijn de dichte eucalyptusbossen de reden dat het de Blue Mountains wordt genoemd, de bomen geven de lucht namelijk een blauwe gloed.
Op onze laatste volle dag in Sydney staan we vroeg op om met de trein naar onze bestemming Katoomba te gaan. De treinreis zelf is al best bijzonder, mooie landschappen, even geen hoge gebouwen meer. Vanaf het treinstation zijn we gaan wandelen. De wandelingen zijn oneindig. Wij kozen voor The Prince Henry Walk, hierbij loop je eigelijk langs de rand van de grote canyon. Je komt langs Reids Plateau, Katoomba Falls en Cliff View. Het was daarnaast ook een prachtige dag, want als het bewolkt, regenachtig of zelfs mistig is, zie je er helemaal niets van.
Het Echo Point is de grootste attractie hier. Volgens overleveringen van de Aboriginals zijn hier drie zussen versteend. De drie uitstekende rotspunten worden dan ook The Three Sisters genoemd.
Na dit punt ligt ook nog The Giant Stairway, dit is een flinke trap naar beneden de canyon in, wij hebben deze trap niet gedaan, het was te druk en voor Susan te zwaar voor haar knieen (oude blessure).
Daarna pakken we de trein een stop terug en bezoeken we nog de Wenthworth Falls, je kijkt hier een grote vallei in, echt super mooi! De wandeling er naartoe bleek iets verder dan gedacht, dus moesten op een gegeven moment ook echt weer terug om de trein weer terug te nemen naar Sydney. Onze spullen stonden namelijk op ons te wachten om ingepakt te worden want morgen vliegen we naar Melbourne!
Sydney je bent een mooie, complexe stad met mooie natuur en bezienswaardigheden. Op werkgebied kon je helaas niet bieden wat we zochten. Nu zijn we er echt aan toe om je te verlaten en even weer te genieten van de rust van het reizen. Waarschijnlijk komen we wel weer terug om vanuit hier het land definitief te verlaten. Voor nu, tot ziens!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
