New Zealand - De Start
Door: Susan en Alwin
Blijf op de hoogte en volg Susan en Alwin
13 Juli 2013 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Van 12 december 2012 tot en met 1 januari 2013
Op deze mooie winterse dag in Perth hebben we weer wat tijd gevonden om te schrijven. Ons vorige blog eindigde met een vertrek uit Denpasar, Bali. Byebye Azie. Het was ongeveer een half jaar geleden alweer dat we onze Eerste voetstap op Nieuw Zeelandse bodem zetten voor een trip over één van de mooiste (eigenlijk twee) eilanden ter wereld. We hebben dan ook een groot deel aan visa gebruikt om zoveel mogelijk te zien. In één zin samenvattend: Het was fantastisch!
Wij begonnen onze trip in Christchurch na een vlucht van 11 uur en een tussenlanding in Sydney van ongeveer 1,5 uur. De 1,5 uur in Sydney vloog voorbij toen we te horen kregen niet toegelaten te worden tot het vliegtuig. We hadden geen uitreisticket. In onze haast besloten we een goedkope vlucht te zoeken van Auckland naar Sydney. Via skyscanner vonden we op 28 februari een goedkope vlucht en met de bevestiging van de betaling kregen we uiteindelijk onze boardingpas van Sydney naar Christchurch.
De doune verliep vlot en enige momenten later stonden we alweer in de aankomsthal van Christchurch International Airport.
In Nieuw Zeeland heeft Susan familie wonen en na wat e-mailen over en weer stond de in blauw geklede Air New Zealand monteur, John ons op te wachten in de aankomsthal. Wat een gastvrijheid hebben wij de eerste twee weken in Nieuw Zeeland mogen meemaken bij John en Julie in huis. Waar wij in dit prachtige huis (met twee stevige katers; Rocky en Rio) gedurende twee weken van een eigen slaap- en badkamer gebruik mochten maken. Een super begin van Nieuw Zeeland en een rustmoment in ons reizen.
John heeft ons zelfs geholpen met de aanschaf én reparaties van een auto voor onze trip door Nieuw Zeeland die we zelfs voor meer geld hebben kunnen verkopen in Auckland. En dat naast alle andere uitstapjes zoals de Corvette club, een trip naar de Hanmer Springs heerlijk ontspannen in een spa, prachtig Akaroa en een zomerse kerst met heerlijk eten, familie en kerstmutsen. John en Julie nogmaals bedankt.
Christchurch CBD bleek nog een volledige puinhoop en grote delen zijn doormiddel van hekken nog afgezet, een spookcentrum. De wonden van de aardbeving van 2011 zijn overal ook ver buiten het centrum in de vorm van scheuren in huizen nog duidelijk aanwezig. Ons werd verteld dat het voelde alsof een trein door je huis heen reed. In het museum in Christchurch werd dit nog eens in de vorm van een bewegend huis en echte videobeelden nagebootst, erg indrukwekkend.
Op 27 december namen we afscheid van John en Julie voor onze reis door Nieuw Zeeland met als eerste doel om oud en nieuw in Queenstown te vieren. Maar niet voordat we bij Mount Cook waren geweest.
First stop werd Lake Tekapo, ongeveer 250 km verderop. Op een prachtige camping aan het meer sliepen we voor de eerste keer in onze Subaru Legacy. Voor de ramen onze op maat geknipte kartonnen gordijnen matras opblazen in de achterbak en slapen maar. En ook al beviel dit erg goed, voor iets meer bewegingsvrijheid hebben we gedurende onze trip uiteindelijk toch een 3 persoonstent gekocht. Verder bestond onze inhoud van de auto uit een gasbrander en pannenzet, eten en drinken, een goede wegenkaart en onze eigen backpacks met kleren.
We waren al in Akaroa geweest, maar ook Lake Takepo is een ongelofelijke mooie plaats. We besloten een extra nacht te blijven om een volle dag te hebben om dit kleine plaatsje te verkennen. Waaronder natuurlijk ook de Church of the Good Shepherd. Vooral de zonsondergang op het meer en de sterrenhemel in het (echt) donker, wat veel sterren, maakte indruk.
Een kleine 100 km verder bevond zich Mount Cook, waar op ons het eerst verblijf op een DOC (department of conservation) camping stond te wachten. Over heel Nieuw Zeeland liggen deze van een beetje luxe tot basic campings verspreid en kan je afhankelijk van de faciliteiten voor een kleine prijs verblijven. De laatste 55 km die we met prachtig weer recht naar de Mount Cook reden waren fantastisch. Achter Lake Pukaki zie je de besneeuwde toppen als op een ansichtkaart al liggen om vervolgens langs dit meer en door een vallei tot aan de voet van Mount Cook in een klein plaatsje aan te komen. Maar zodra we gesetteld waren op White Horse Hill (de DOC camping) begon het te regenen. En hoe! Waar het begon met wat spatjes, trok het wolkenveld steeds verder dicht en werd het steeds donkerder. Ons enige uitstapje werd een sprint naar de overdekte kookplaats en terug. 's Nachts denderde het maar door en door zodat we in de ochtend besloten, toen nog steeds de Mount Cook zich onzichtbaar achter een groot wolkendek bevond, door te reizen richting Queenstown.
Tussenstop werd Cromwell ongeveer 200 km verderop om vervolgens op 31 december Queenstown te bereiken in de vroege morgen. Wat blijkt nou ..... we waren niet de enige die op dit idee waren gekomen. In prachtige groene, rode en blauwe neon letters was bij alle hotels en motels te lezen; no vacancie! Naief dat wij waren gingen wij ervanuit dat de overheid wel wist dat er veel mensen zouden komen en wel het één en ander zouden regelen. Dus op naar het informatiepunt wat in elke plaats van betekenis in NZ te vinden is. Het meisje achter de balie van dit overheids informatiepunt vertelde ons dat een hoop mensen zouden verblijven op Boundary Street Parking Lot, markeerde het op onze kaart en gaf aan dat we daar maar eens een kijkje moesten nemen. Inderdaad stonden hier veel auto's en campers die de nacht hier verbleven en nog mooier er was nog plek.
Dus genieten van live optredens in de regen en de inbeslagname van onze meegenomen drank, want je mag natuurlijk niet je eigen drank meenemen in de parkjes, maar met een geweldige nacht vuurwerk, champagne en live optredens vanuit de plaatselijke Ierse pub. Een geslaagd feest.
's Ochtends vroeg voor de meters begonnen te tellen een kaartje voor parkeren gekocht en lekker uitgegaard in Queenstown. Om eind van de middag te vertrekken naar Moke Lake dichtbij Queenstown. Een prachtige DOC camping waar je komt over dirt roads en schapenweilanden. Helaas voelde we ons niet fit genoeg om door de prachtige omgeving te struinen en maakten we een plan voor de komende dagen.
Een maand later krijgen we van John een reminder (waar was de eerste dan?) dat we een boete voor freedomcamping a 200 dollar hebben ontvangen. Jawel op 1/1/2013 hebben de heren van parkeerbeheer om 6:00 stipt in de ochtend een routine controle uit te voeren. Dit moet flink kassa zijn geweest voor Queenstown Lake District Council, want het stond vol! En daarbij was de politie 's middags al langs geweest, wist dat het vol stond en heeft hier niks van gezegd. De inhoud van de mail die Alwin naar de council en de krant heeft gestuurd zullen we jullie besparen: Happy 200 dollar New Year!
Wel kreeg ik antwoord van de finance assistance (who?) dat het haar beslissing is het niet in te trekken. Een kleine greep:
"Unfortunately it seems you were given incorrect information by the I-site regarding camping at the Boundary Street car park ..... I can only suggest you go back to the I-site and take the matter up with them if you were given the wrong information .... Our enforcement officers (not the police) issue infringement notices to anyone Freedom Camping in a prohibited area, and do not wake people up as this can be frightening in cases where a lone occupant is sleeping in the vehicle ..... Christmas and New Year’s is an exceptionally busy time in Queenstown and often accommodation is booked out, however you should have planned your trip better and reserved accommodation in advance so you had somewhere suitable to stay that night."
Aaaaaaaaaah.......!
Afijn, waar waren we. Het slechte weer bleef aanhouden dus besloten we verder te reizen op zoek naar beter weer. Queenstown en Mount Cook wilden we op onze weg naar het Noorden nog een kans geven. Na een dag uitrusten vertrokken we van Moke Lake naar Te Anau. Oftewel op naar de Milford Sound.
Daarover meer in deel 2 :)
Groetjes,
Suus en Alwin, 11-07-2013
Op deze mooie winterse dag in Perth hebben we weer wat tijd gevonden om te schrijven. Ons vorige blog eindigde met een vertrek uit Denpasar, Bali. Byebye Azie. Het was ongeveer een half jaar geleden alweer dat we onze Eerste voetstap op Nieuw Zeelandse bodem zetten voor een trip over één van de mooiste (eigenlijk twee) eilanden ter wereld. We hebben dan ook een groot deel aan visa gebruikt om zoveel mogelijk te zien. In één zin samenvattend: Het was fantastisch!
Wij begonnen onze trip in Christchurch na een vlucht van 11 uur en een tussenlanding in Sydney van ongeveer 1,5 uur. De 1,5 uur in Sydney vloog voorbij toen we te horen kregen niet toegelaten te worden tot het vliegtuig. We hadden geen uitreisticket. In onze haast besloten we een goedkope vlucht te zoeken van Auckland naar Sydney. Via skyscanner vonden we op 28 februari een goedkope vlucht en met de bevestiging van de betaling kregen we uiteindelijk onze boardingpas van Sydney naar Christchurch.
De doune verliep vlot en enige momenten later stonden we alweer in de aankomsthal van Christchurch International Airport.
In Nieuw Zeeland heeft Susan familie wonen en na wat e-mailen over en weer stond de in blauw geklede Air New Zealand monteur, John ons op te wachten in de aankomsthal. Wat een gastvrijheid hebben wij de eerste twee weken in Nieuw Zeeland mogen meemaken bij John en Julie in huis. Waar wij in dit prachtige huis (met twee stevige katers; Rocky en Rio) gedurende twee weken van een eigen slaap- en badkamer gebruik mochten maken. Een super begin van Nieuw Zeeland en een rustmoment in ons reizen.
John heeft ons zelfs geholpen met de aanschaf én reparaties van een auto voor onze trip door Nieuw Zeeland die we zelfs voor meer geld hebben kunnen verkopen in Auckland. En dat naast alle andere uitstapjes zoals de Corvette club, een trip naar de Hanmer Springs heerlijk ontspannen in een spa, prachtig Akaroa en een zomerse kerst met heerlijk eten, familie en kerstmutsen. John en Julie nogmaals bedankt.
Christchurch CBD bleek nog een volledige puinhoop en grote delen zijn doormiddel van hekken nog afgezet, een spookcentrum. De wonden van de aardbeving van 2011 zijn overal ook ver buiten het centrum in de vorm van scheuren in huizen nog duidelijk aanwezig. Ons werd verteld dat het voelde alsof een trein door je huis heen reed. In het museum in Christchurch werd dit nog eens in de vorm van een bewegend huis en echte videobeelden nagebootst, erg indrukwekkend.
Op 27 december namen we afscheid van John en Julie voor onze reis door Nieuw Zeeland met als eerste doel om oud en nieuw in Queenstown te vieren. Maar niet voordat we bij Mount Cook waren geweest.
First stop werd Lake Tekapo, ongeveer 250 km verderop. Op een prachtige camping aan het meer sliepen we voor de eerste keer in onze Subaru Legacy. Voor de ramen onze op maat geknipte kartonnen gordijnen matras opblazen in de achterbak en slapen maar. En ook al beviel dit erg goed, voor iets meer bewegingsvrijheid hebben we gedurende onze trip uiteindelijk toch een 3 persoonstent gekocht. Verder bestond onze inhoud van de auto uit een gasbrander en pannenzet, eten en drinken, een goede wegenkaart en onze eigen backpacks met kleren.
We waren al in Akaroa geweest, maar ook Lake Takepo is een ongelofelijke mooie plaats. We besloten een extra nacht te blijven om een volle dag te hebben om dit kleine plaatsje te verkennen. Waaronder natuurlijk ook de Church of the Good Shepherd. Vooral de zonsondergang op het meer en de sterrenhemel in het (echt) donker, wat veel sterren, maakte indruk.
Een kleine 100 km verder bevond zich Mount Cook, waar op ons het eerst verblijf op een DOC (department of conservation) camping stond te wachten. Over heel Nieuw Zeeland liggen deze van een beetje luxe tot basic campings verspreid en kan je afhankelijk van de faciliteiten voor een kleine prijs verblijven. De laatste 55 km die we met prachtig weer recht naar de Mount Cook reden waren fantastisch. Achter Lake Pukaki zie je de besneeuwde toppen als op een ansichtkaart al liggen om vervolgens langs dit meer en door een vallei tot aan de voet van Mount Cook in een klein plaatsje aan te komen. Maar zodra we gesetteld waren op White Horse Hill (de DOC camping) begon het te regenen. En hoe! Waar het begon met wat spatjes, trok het wolkenveld steeds verder dicht en werd het steeds donkerder. Ons enige uitstapje werd een sprint naar de overdekte kookplaats en terug. 's Nachts denderde het maar door en door zodat we in de ochtend besloten, toen nog steeds de Mount Cook zich onzichtbaar achter een groot wolkendek bevond, door te reizen richting Queenstown.
Tussenstop werd Cromwell ongeveer 200 km verderop om vervolgens op 31 december Queenstown te bereiken in de vroege morgen. Wat blijkt nou ..... we waren niet de enige die op dit idee waren gekomen. In prachtige groene, rode en blauwe neon letters was bij alle hotels en motels te lezen; no vacancie! Naief dat wij waren gingen wij ervanuit dat de overheid wel wist dat er veel mensen zouden komen en wel het één en ander zouden regelen. Dus op naar het informatiepunt wat in elke plaats van betekenis in NZ te vinden is. Het meisje achter de balie van dit overheids informatiepunt vertelde ons dat een hoop mensen zouden verblijven op Boundary Street Parking Lot, markeerde het op onze kaart en gaf aan dat we daar maar eens een kijkje moesten nemen. Inderdaad stonden hier veel auto's en campers die de nacht hier verbleven en nog mooier er was nog plek.
Dus genieten van live optredens in de regen en de inbeslagname van onze meegenomen drank, want je mag natuurlijk niet je eigen drank meenemen in de parkjes, maar met een geweldige nacht vuurwerk, champagne en live optredens vanuit de plaatselijke Ierse pub. Een geslaagd feest.
's Ochtends vroeg voor de meters begonnen te tellen een kaartje voor parkeren gekocht en lekker uitgegaard in Queenstown. Om eind van de middag te vertrekken naar Moke Lake dichtbij Queenstown. Een prachtige DOC camping waar je komt over dirt roads en schapenweilanden. Helaas voelde we ons niet fit genoeg om door de prachtige omgeving te struinen en maakten we een plan voor de komende dagen.
Een maand later krijgen we van John een reminder (waar was de eerste dan?) dat we een boete voor freedomcamping a 200 dollar hebben ontvangen. Jawel op 1/1/2013 hebben de heren van parkeerbeheer om 6:00 stipt in de ochtend een routine controle uit te voeren. Dit moet flink kassa zijn geweest voor Queenstown Lake District Council, want het stond vol! En daarbij was de politie 's middags al langs geweest, wist dat het vol stond en heeft hier niks van gezegd. De inhoud van de mail die Alwin naar de council en de krant heeft gestuurd zullen we jullie besparen: Happy 200 dollar New Year!
Wel kreeg ik antwoord van de finance assistance (who?) dat het haar beslissing is het niet in te trekken. Een kleine greep:
"Unfortunately it seems you were given incorrect information by the I-site regarding camping at the Boundary Street car park ..... I can only suggest you go back to the I-site and take the matter up with them if you were given the wrong information .... Our enforcement officers (not the police) issue infringement notices to anyone Freedom Camping in a prohibited area, and do not wake people up as this can be frightening in cases where a lone occupant is sleeping in the vehicle ..... Christmas and New Year’s is an exceptionally busy time in Queenstown and often accommodation is booked out, however you should have planned your trip better and reserved accommodation in advance so you had somewhere suitable to stay that night."
Aaaaaaaaaah.......!
Afijn, waar waren we. Het slechte weer bleef aanhouden dus besloten we verder te reizen op zoek naar beter weer. Queenstown en Mount Cook wilden we op onze weg naar het Noorden nog een kans geven. Na een dag uitrusten vertrokken we van Moke Lake naar Te Anau. Oftewel op naar de Milford Sound.
Daarover meer in deel 2 :)
Groetjes,
Suus en Alwin, 11-07-2013
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
