Thailand 2.0

Van 7-9 tot en met 3-10

Na toch wel een domper in Ho Chi Minh, geld gestolen (zoals onze die-hard leesfans al weten), metTurkish Airlines naar Bangkok gevlogen. Weer een nieuw land om te ontdekken! Nieuwe avonturen om te beleven!

Allereerst, versie 2? Ja, het eerste geschreven stuk was ietsjes te negatief, wel gebeurt maar we willen de zonnige zijde toch meer omschrijven. Negatief? Ja, daarvoor dien je de Thaise mentaliteit te kennen. In het kort; blanke toeristen zijn geldbuidels die je zoveel mogelijk dient uit te kloppen, liever 1 keer extra geprobeerd dan 5 cent laten liggen. Echt? En allemaal? We leggen het uit. Het begint met de overheid die allemaal extra regels en kosten heeft bedacht voor de blanke toerist. Dan heb je de ticketverkopers die ook maar al te graag van deze toeristen extra geld vragen. De handelaren en taxichauffeurs die 2 tarieven hebben en dan nog de bus en Tuk-Tuk chauffeurs die daadwerkelijk alles proberen om deze "super rijken" op eniger wijze af te zetten. Pfff echt allemaal? Nee, in de gebieden waar (bijna) geen toeristen komen waren ze daadwerkelijk aardig en op de eilanden in het zuiden is de sfeer beter, relaxter en zijn ze nauwelijks opdringerig. 

Dit gezegd hebbende; Thailand het land van de glimlach! Of zoals op een afscheidskaart uit Frankrijk stond; "Het wordt geen vakantie, die is beperkt en begrensd. Het wordt een manier van leven en daar horen ook soms tegenslagen, ongemakken en misschien ontberingen bij. Onderga ze en accepteer ze zo mogelijk!" Dit gaat wel aardig op voor ons Thailand avontuur. We zullen jullie niet langer ophouden voor het verhaal:
Aangekomen in Bangkok hebben we moeite om een taxi te krijgen (stonden er honderden die weigerde de meter te gebruiken) en de volgende dag onze eerste ervaring gehad met een Tuk-Tuk. Gratis rondrit gehad naar 4 bezienswaardigheden, nadat wij weigerde mee te gaan naar de fabriek liet hij ons achter. De dubieuze boekingskantoortjes waar hij ons afzette, 3x, waren al een voorteken. De Golden Mountain was wel erg gaaf met een 360 graden uitzicht over Bangkok en daarnaast hebben we nog een paar van de honderden met goud en tierelanteintjes tempels in Bangkok gezien. Hoort er toch bij en toch net weer ietjes anders dan de vele tempels in China en Vietnam. Natuurlijk moest ook Khao San Road aangedaan worden. Deze beruchte stap (toeristen) plek zat 3 straten verder, dus maar is een biertje gedaan. Hier bekroop ons al gauw een Salou/Blanes gevoel, alleen dan in 1 straat. Veel kroegen, harde muziek en dronken jongeren en zoals het hoort als het wat later wordt rellen. Best grappig van een afstandje.
Op dag 2 zijn we naar het Grand Palace geweest. Aan goud geen gebrek hier, wij kregen er een erg efteling gevoel bij inclusief reuzen (voor de waterlellie dans voorstelling). Aangezien Alwin erg van de pretparken is beviel dit dan ook prima. Let ook hierbij op dat er oplichters zijn die je niet naar de ingang, maar ergens anders duurdere of neptickets willen verkopen (trapte wij niet in). Het paleis was overigens erg duur!  Niet als je Thais bent want dan is het gratis. 
Na wat heerlijke en spotgoedkope chickenwings een stukje rust in deze drukke stad opgezocht bij Phrasumain Fortress. Heerlijk na de drukke toeristische atracties. Toch leuk dat in zo'n drukke stad nog zoveel rustige groene stukjes zijn te vinden.
Op 10-9, dag 3, hadden we plannen gemaakt om naar Chiang Mai te gaan. Deze vielen letterlijk in het water door een weggespoelde rails, wat nu? Geen toerist gaat naar het oosten, maar wij vonden hier een paar prachtige parken + geen noodweer (ook fijn). Deze zelfde dag direct vertrokken na telefonisch contact met ons verblijf daar, Bangkok hadden we na twee dagen eigenlijk wel gezien. De details over de taxi naar het busstation, het busstation zelf, de mensen en de rit zullen we jullie besparen, we worden er nog een beetje verdrietig van. 

Een topper in onze reis door Thailand was Bobby appartments and jungle tours. Na een razendsnelle rit (wat een goede chauffeurs daar ahum....) in 3 uur aangekomen in Pak Chong. Hier werden we door de eigenaar opgehaald en naar het complex gereden. Na wat uitleg en info besloten we de volgende dag een dagtocht te boeken naar Khao Yai National Park. Hier kregen we geen spijt van. Mr. Sexy leidde ons met veel humor en enthousiasme in een open kooibusje en lopend door de jungle waar nog veel verschillende dieren in het wild leven. Helaas de olifanten niet gespot (kans 1 op de 4 trips), maar erg gaaf met de vele apen, herten, varanen, hornbills, vlinders, spinnen, prachtige watervallen en verschillende geluiden en afdrukken/sporen op de grond. Super. Lange tijd ook de olifantensporen in de jungle gevolgt. Daarop hebben we besloten de volgende dag ook de halve dagtocht te boeken waar uiteindelijk het hoogtepunt het prachtige open landschap bij de batcaves is waar miljoenen vleermuizen in één zwerm meer dan een uur lang uit de caves blijven stromen. Bizar om te zo door het landschap in een kollone uit te zien zwermen.  

Na deze topdagen bracht onze gastheer (heel vriendelijk) ons naar het busstation om bijna direct de bus in te stappen richting Nang Rong. De wie? Juist, nog iets naar het oosten en nog minder toeristen, hier zitten vlakbij de Kmerh Ruines (toch wel is handig dat blauwe boek als je van te voren niks over Thailand hebt gelezen). Nadat locals ons hadden geholpen met de wandeling naar het hostel, bij het hostel uitgestippeld om morgen een scooter te huren om deze verschillende ruïnes te bezoeken. Met 4 personen bood de eigenaar van P. California een tour aan, maar wij wilde het graag zelf doen, hier leek hij niet echt content mee. De volgende dag, 14-9, merkten we waarom. Er was een ander stelletje aan komen waaien die graag de tour wilde doen, bang voor de scooter, en omdat wij (de enige andere op het park) niet wilden waren wij de oorzaak van zijn gemiste inkomsten. Hij heeft ons hele verblijf ons ook niet aardig behandeld. Maar het duitse stelletje wilde, als wij ook gingen, toch ook wel de scooter. Dit werd één van onze toptochten. Prachtige kleine weggetjes door kleine dorpjes en zeeën aan rijstvelden, wel uitkijken voor de grote kuilen in de weg. Meerdere malen hebben locals ons moeten helpen met de route, maar we hebben alles gevonden. Van Mount Angkarn Temple naar Prasas Muang Tam om af te sluiten bij Prasat Puhnom Rung en nog het laatste stuk in het donker terug (niet een aanrader). Alleen de omgeving (+ vriendelijke mensen) en ondergaande zon in de rijstvelden waren al top naast de echte bezienswaardigheden die ook zeker de moeite waard waren. 

We hebben veel dingen last minute besloten, zo ook nu. Omdat de parken verder in het oosten meer moeite en geld kosten om te bezoeken, besloten we om Chang Mai, omdat iedereen het zo aanbeveelt, dit eens een kans te geven. Dus op naar Chiang Mai.
De eigenaar van het hostel zou het Duitse stel dat gister ook een topdag had gehad afzetten bij de bus. Nu wij het ook vroegen moesten we ineens betalen. Maar goed er rijdt niks dus je moet wel. Wel duur geintje 100 bath voor 10 minuten. Hij zetten ons wel netjes op de goede bus, iets duurder maar inclusief lunch. Binnen 5 uur bus waren we (helaas) weer in Bangkok op een bustation dat op loopafstand van het station moest zijn. Echter weigerde iedereen medewerking en moesten we wel met de taxi. Na 4x rechts en 70 bath op de meter waren we er, welcome in Bangkok again.
We hebben ons op dit treinstation voor het eerst sinds onze reis niet veilig gevoeld. Allemaal rare gasten, zwervers en zwerfhonden. Geen aanrader. Binnen cameragebied van het loket 2 uur gewacht en snel de uitstekende trein ingestapt.

Op zondag 16-9 kwamen we met 2 uur vertraging aan op Chiang Mai. Heerlijk geslapen in het tweepersoons onderbed van Suus (dit bleek niet bij elk model trein richting Chang Mai)). In Chiang Mai zaten we in een echt alternatief backpackers verblijf. Mensen die alleen in het hostel hangen, film kijken en bier drinken (misschien 's avonds nog stappen maar that's it). Wij wilden wel wat van de stad zien dus een fiets gehuurd en wat tempels afgereden. 's Avonds de gezelligheid opgezocht en met onze belgische vrienden die we bij Bobby's hadden ontmoet (Bregt en Evelien) een hapje gegeten. 
Nu we de ommuurde binnenstad (niet zo groot) wel gezien hadden maar eens de omgeving ingegaan. Scooter gehuurd en de berg net buiten de stad opgereden richting Wat Phra That Doi Suthep en Phra Tamnak Bhu Bhing. Oftewel een tempel en het zomerpaleis. De tocht was mooi met als hoogtepunt twee militaire helicopters, waarvan 1 vlak over ons heen vloog. Wat een kracht! We waren snel de weg afgevlucht toen hij bijna naast ons landde en alle takken om onze oren vlogen. Erg gaaf. De tempel zat op een mooie plek met uitzicht en wederom veel goud. Het paleis was een beetje een afknapper. Alwin kreeg een prachtige 40 maten te grote broek aan omdat je gepast gekleed dient te gaan (té korte broek), maar bij het paleis zelf mochten we niet. De omgeving en huizen van de familie waren leuk voor even, maar we waren er snel doorheen. Hierna was bet alweer tijd om voor het donker terug te keren. 
Omdat we al een soort trekking in het oosten hadden gedaan hebben we besloten het hier niet te doen en richting de prachtige eilanden in het zuiden te vertrekken. Chiang Mai hadden we misschien iets te hoge verwachtingen van na de vele aanbevelingen, maar misschien ook niet genoeg de kans gegeven. De trekkings en tours waren overigens erg duur (B.v. 70 euro voor een klimbos, prijzen staan hier niet meer in verhouding). En tijgers knuffelen!? Bizar het zijn wilde dieren (toch?), olifanten rijden? Neh, eerst "red" je ze om er vervolgens 4 keer per dag op ze te rijden of om trucjes te doen. Laat maar! We hadden ze wel graag in het wild gezien. 
Dus 18-9 kaartjes voor de goedbevallen trein naar Bangkok gekocht en vandaar een vlucht van 50 euro naar Surat Thani. Hiervandaan gaan de boten naar de eilanden aan de oostkust. Suus heeft zichzelf voor vertrek nog even verwend met een heerlijke Thaise massage, waar bleek dat ze leniger was dan ze dacht. Uiteindelijk kwam ze weer glimmend van de massage tafel, wat rekken en strekken met je kan doen :).

De trein viel tegen, ander model en snurkende boerende en in de slaap schetende Chinees naast ons terwijl alles verder nog vrij was. Arg.... De volgende dag, 19-9 aangekomen op Don Muang station waar ook het Don Muang vliegveld zit. Met Nok Air gevlogen en aangekomen in Surat Thani waar we als laatste onze tassen pakte waardoor alle toeristen al weg waren in de aankomst hal (klein vliegveld). Eén busmannetje wachte ons op en wilde ons in dezelfde bus hebben (de andere toeristen hadden al geboekt). Die was net weg maar met een andere bus de achtervolging ingezet om na 15 minuten toch overgeplaatst te worden naar de toeristenbus. Iedereen ging met Lompraya, maar wij wilde Seatran (op basis van verhalen op internet). De Lompraya boot haalde de bus net, wij mochten mooi een uur op de volgende Seatran wachten, want die vertrok om dezelfde tijd op een andere pier. Ach de boot was super en op deze grote boot hadden we alle ruimte. Uiteindelijk zijn we in het donker aangekomen op Koh Samui waar we een goedkope taxi probeerde te regelen. Niet mogelijk! 600 bath voor ongeveer 25 minuten rijden (andere kant van het eiland). Voor zo'n rit betaal je in Bangkok misschien 60. Maar dit schijnt hier normaal te zijn. Het resort was overigens boven verwachting top! Zwembad in onze tuin en trappetje (5 treden) af en je bent op Lamai beach helemaal goed!

Onze eerste echte dag op dit resort wilde we chillen, maar de Tesco was meer dan 10 minuten, die de receptie aangaf, lopen. Ongeveer 7x zo lang. Ach een foutje is menselijk. Dus na een halve marathon te hebben gelopen hebben we de rest van de dag alleen nog maar bij het zwembad gechilld en zijn we 's avonds een verfrissend (nog steeds warm) strandwandelingetje wezen maken.

Op 21-09 hebben we wederom een scooter gehuurd om het eiland te verkennen, wetende dat ze hier als gekken rijden. Op aanraden van de Nederlandse eigenaar van Samui Beach Resort door het binnenland gecrost, met hier en daar wat hulp van locals, langs een waterval (niet voor ouderen en kinderen) en via de populaire beachen aan de oostkant weer terug naar ons resort. Erg gaaf door de plantages, bossen en heuvels. Chaweng beach en Silver beach waren leuk om nog even aan te liggen, maar ons eigen Lamai bevalt beter. 

Na 2 volle dagen Koh Samui vertrokken we naar Koh Thao, een duikers paradijs. Op 22-9 zijn we via Koh Phangan met Lompraya (pfff opgepropt op een boot en ophaalservice is levensgevaarlijk) op Koh Thao aangekomen. Laagseizoen dus niks geboekt en dat levert op dit eiland een uitstekende onderhandelingspositie op, want hier zitten heel veel duikscholen. Ons plan, ja ook Suus probeert het, was om onze Padi te halen. Bij Ban's Diving Resort (de grootste) konden we voor 250 euro pp incl. accomodatie in 4 dagen ons papiertje halen. Hierbij een privé instructeur en divemaster ter beschikking. Helemaal top, want Suus was ook nog niet helemaal zeker. De kamer was gratis en was ook wat basic met koud water. Wel konden we 's middags gelijk de eerste 3 hoofdstukken theoriefilm kijken en doornemen. 
Dag 2 van de cursus gingen we na het gereedmaken van de spullen het zwembad in met Hannah (onze topinstructrice) en Joel (Nederlandse divemaster en aardige gast). Hier oefende we het masker klaren, buoyanci en andere handelingen. Hoewel alles aardig ging voelde Suus zich toch nog niet geheel zeker in het water. Het niet-prettig-voelen-onder-watergevoel raakte ze helaas niet kwijt zodat na deze sessie zij er een punt achter zette. De theorie heeft ze nog wel afgerond.
Op dag 3 en 4 staan de duiken rond het eiland op het programma. Dezelfde handelingen als in het zwembad worden nu op een aantal meter onder de oppervlakte uitgevoerd, maar hoe sneller je klaar bent hoe meer je gewoon rond kan kijken/duiken. Alwin met een privé instructeur en divemaster heeft hier volop gebruik van gemaakt. Echt heel erg gaaf. Suus is op de laatste dag 25-9 ook meegegaan om wat foto's te maken van Alwin's "slagen". 

Na het duikavontuur wilde we op 26-9 afsluiten met een snorkeltour rond het eiland. En het was heel erg mooi (ja ook voor Alwin na het duiken). De laatste stop was Koh Nang Yuan een prachtige groep eilanden verbonden met enkel hagelwit strand. Wat een onvergetelijke bestemming was (Koh Thao en omgeving, wat een heerlijke relaxte vibe) eindigde jammer genoeg met zwaar verbrande ruggen van het snorkelen (wij geven nog altijd de goedkope zonnebrand de schuld). Hierdoor waren we genoodzaakt nog 3 nachten bij te boeken. We hebben er 1 fles aloevera en 3 flessen aftersun doorheen gejaagd. Gelukkig waren er 2 filmkanalen. Verder hebben we weinig gedaan tot we, met een minder gevoelige rug, op 29-9 weer werden opgehaald om naar de westkust van Thailand te gaan.

Op 30-9 is het full moon party op Koh Phangan en de Lompraya boot (ja je moet wel als je een busaansluiting richting het westen wil hebben) die hier langs vaart was aardig afgeladen. Wij hebben besloten dit niet te doen vanwege de dagen en ook, omdat Koh Phi Phi (waar we naar onderweg zijn) bekend staat als een party eiland. Maar daarvoor eerst een tussenstop met overnachting in Krabi, de kustplaats aan het westen. Een grote stad waar we weinig van gezien hebben. 's Avonds aangekomen, ticket voor de boot voor de volgende dag naar Koh Phi Phi geboekt en hop naar bed. Dit was goed te doen na het weg vegen van een grote krekel en terugkerende kakkerlak naar de gang. De eigenaar interesseerde het niet en omdat hij terug bleef komen hebben we hem in zijn eigen keuken geveegd, succes! Met een oud barrel werden we de volgende dag 's ochtends naar Phi Phi gevaren. Daar aangekomen betaal je een 'white'-fee om het strand schoon te houden die overigens door de locals wordt vervuild. We hebben ook nooit iemand ergens zien opruimen. Het is een auto en brommer vrij eiland (heerlijk) maar dit betekend wel dat je moet lopen. Het is gelukkig een klein eiland en voor de echt luie mensen rijden mannetjes met een trekkar rond. Ons verblijf bij Dee Dee Beach House lag net buiten het centrum, prachtig direct aan het Ao lo Dalam strand, maar dat betekend niet dat je het gefeest niet hoort. En al helemaal in ons bamboo hutje. Tot een uurtje of 3 's nachts kan je elke dag genieten van de bas. Door 2 van de 3 nachten die we hier waren mee te feesten hebben we ons hier niet erg aan gestoord. Alleen gefeest daar? Nee, het is een prachtig eiland in een prachtige omgeving dus op 1-10 een snorkeltocht geboekt waarbij afgesloten werd met "The Beach" van de gelijknamige film. Fantastische tocht in deze omgeving en deze keer maar het T-shirt aangehouden met snorkelen. We zagen onze medepassagiers langzaam verkleuren tot diep rood. 

Uiteindelijk zijn we op 3-10 één dag voordat onze visa afliep vertrokken naar Maleisie in een directe tocht naar Penang. En het ging weer typisch op zijn Thais. De buschauffeur deed zijn boodschappen en pakketjes service, ook één heel dubieus net over de grens bij een tankstation in een transactie tussen een zwarte tas en veel geld, we moesten 3 keer van busje wisselen en natuurlijk moet je toch nog extra betalen, want ja de buschauffeur moet wel wachten op zijn passagiers bij de grens. He daar betaal je toch voor!? Sja. De doune deed net over de grens ook alsof ze het busje controleerde door de achterbak open te doen, 2 seconden te kijken en door te laten rijden. Ach ze moeten het ook allemaal zelf maar weten! En zo zijn we alweer in Maleisie. Maar niet meer vandaag maar de volgende keer ;).

Groetjes aan al onze lezers, 
Suus en Alwin, 05-11-2012