Sightseeing in Beijing

4 dagen zere voeten, 8-7 tot en met 12-07

Na onze bus en taxi tour vanuit Datong naar Beijing uiteindelijk ongedeerd en lichter in de portemonnee aangekomen in ons hostel. Waar natuurlijk ook niet alles in 1 keer vlekkeloos kan gaan. Dus 2 bedden, 2 verschillende kamers, gezellig! Gelukkig verbleef in 1 van de kamers een jong spaans stelletje, dat uitermate slecht engels sprak, maar dat aan 1 bed voldoende had. We hebben nog even gedacht; dat kunnen wij ook! Maar wij zijn geen 1.50 meer, dus het overgebleven bed was perfect. Hier zouden wij 5 nachten grotendeels met z'n 2en op een 4 persoonskamer 's nachts doorbrengen. 

De volgende dag meteen maar vroeg opgestaan om officieel onze nieuwe kamerindeling door te geven en op tijd bij de verboden stad te zijn. We waren al een aantal keer gewaarschuwd om vroeg te gaan i.v.m. het massale toerisme na 10:00 uur. Ondanks de receptie toch nog om half 10 aangekomen. De verboden stad, het hoort er wel bij als je naar Beijing gaat, maar wat een drukte en als je een uur hebt rondgelopen heb je echt alles wel gezien, veel hetzelfde. De echte oude spullen staan er ook niet meer in. Dus na 2 uur ronddolen, op z'n Chinees, dringend richting de uitgang aan de Noordzijde. Toevallig zagen we hier het Jingshan park, waar je voor maar 2 Yuan naar binnen kon. Koopje, wat wij als Nederlander zijnde niet konden laten liggen. Dit bleek een prachtig en rustig park waar in het midden een tempel op een heuvel staat van waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Zover de smog dat toe laat natuurlijk. Zo kun je ongeveer tot de helft over de verboden stad uitkijken (ongeveer 150 meter). Desalnietemin, aanrader! Daarna via de bell- en drumtower en de meren boven het bahei park terug lopen werd het plan. Nu is Beijing natuurlijk niet de grootste stad van China, maar toch wel heel toevallig als je dan weer onze Nederlandse vrienden uit de trein, Bram en Marleen tegen het lijf loopt. Toeval of niet de Mac was verdacht dichtbij. Even bijgekletst en onze route afgemaakt. De belltower viel erg tegen, ligt met de Drumtower ook in een lelijk gebied. De demo in de drumtower is wel erg gaaf om te zien, grote trommels (zullen een foto bijvoegen). De afstanden onderling waren niet heel groot, maar het totaal voel je wel in je voeten! De dag toepasselijk afgesloten met de befaamde Peking Eend. Wij dachten, gewoon stukje vlees. Niets daarvan! Peking Eend hoor je te eten in een flinterdun deegvelletje met ui en komkommer. Met 3 man sterk kwamen ze in het restaurant laten zien hoe het hoort. 1. Dip de eend in de sojasaus, 2. Leg dit stukje op je dunne rondje deeg (niet teveel anders krijg je hem niet dicht en al helemaal niet met stokjes in je mond zonder het te laten vallen), 3. Pak wat komkommer en ui voor in je deegpakketje, wederom niet teveel, 4. Vouw je deeg tot een loempia, 5. Probeer het met je stokjes in je mond te krijgen. Was lekker, maar zoals ze al aangaven dit was niet de lekkerste (lees: duurste).

En wat is China (Beijing) zonder de Chinese Muur? Precies. Dus de tweede volle dag een tourtje geboekt naar Mutianyu, 90 km ten noorden van Beijing. Lekker achterover hangen en alles op je af laten komen. Helaas wel wat andere mensen ophalen, 3 uur reistijd totaal naar de muur. En de kabelbaan, als we op die manier omhoog wilde, koste iets extra. Wat ze bedoelde was 1,5 uur mensen in Beijing ophalen, dan bijna 1,5 uur rijden over prachtige lege snelwegen en flink betalen voor de kablbaan. Je moet wel want je hebt maar 3 uur bij de muur en wil niet 45 minuten heen- en 45 minuten teruglopen voordat je op de muur bent voor 1,5 uur die dan over is. En dan weer 1,5 uur rijden en 1,5 voordat wij als laatste werden afgezet. Top geregeld, gelukkig zat er ontbijt en middageten bij, extra drinken was wel 3 keer zo duur. Weer genoeg "arme" Chinese gesponserd voor de komende 10 jaar.
Terug naar de muur. Super, echt een mooi gebied om de muur der muren te bezichtigen en door de bergen en bossen heen te zien slingeren. Voor de alternatievere mensen onder ons, er is ook nog een flink stuk niet gerestaureerd deel van de muur te bewandelen, moet je wel alle begroeiingen een beetje ontwijken. Ook het toerisme op de muur valt ontzettend mee, maar als je dan toch iemand tegen komt laat het dan maar weer Bram en Marleen zijn. De kans op herhalingen wordt nu overigens wel heel klein aangezien zij een vlucht richting Zuid-Korea hebben geboekt. 

Na een relatief rustige dag op de muur nu extra vroeg opgestaan om naar het Tiantan park te gaan. De gepensioneerde in China geven een iets andere invulling aan hun oudedag dan de oudjes in Nederland. Tai-chie, zwaardvechten, veervoetbal, badminton, diaboloen, hardlopen en dansen zijn zomaar wat favoriete sporten bij de 65+ ers. In groepen wordt er vaak samen gesport. Op een gegeven moment hoorde we geklap en een soort zang uit het park komen. Een grote gespierde Chinees klapte ritmisch in zijn handen waarbij steeds meer Chinese aansloten, wij gokken 50 direct om hem heen en nog een stuk of 50 minder ritmisch Chinese in een cirkel daar omheen. De grote centrale man lepelde wat ritmisch klinkende teksten op die door de hele groep werden herhaalt. Het kwam op ons enigsinds miltair over. Ook zouden wij waarschijnlijk na 30 minuten met pijn in de handen afhaken, maar misschien ligt dat ook aan onze warming-up. Een doorsnee 65+ Chinees klapt eerst een tiental keren op de bovenbenen dan de onderbenen, armen enz. tot alle spieren die warm moeten worden aan de beurt zijn geweest. Vervolgens legt hij of zij zijn beide benen in de nek, maakt een split, wappert zijn armen uit en is klaar voor de strijd. 
In het verlengde van al deze sportiviteit zijn we 's avonds nog naar het olympisch dorp geweest. Ook een aanrader als de zon onder is.

Wat nog ontbrak was het Zomerpaleis. Daarmee denken wij de meeste interessante trekpleisters van Beijing te hebben aangedaan. Jemig wat een toerisme. Verschillende fotoshoots met Chinese kinderen, familie's en ouderen gehad. Naast de foto's die mensen "stiekem" van je nemen. Ach wij snappen het ook eigenlijk wel :).
Vooral de stukken waar je extra voor moest betalen om het te bezichtigen waren mooi / goed te doen. Een mooi complex gebouwd en herbouwd met geld wat natuurlijk hiervoor niet bedoelt was, maarja daar heeft een keizerin die een mooie woning wil hebben natuurlijk geen boodschap aan. Complex was beloopbaar, maar als je dan verkeerd naar het metro station loopt worden de afstanden wel erg groot. Auw m'n voetjes. 

Beijing in het kort:
Ook in Beijing zijn blanken nog echt een bezienswaardigheid, je zou zeggen dat ze inmiddels wat gewend moeten zijn hier. Tot vervelens toe wordt je soms nagekeken, vaak ook gevolgd door een botsing tegen een serveerster, bord of struikelen. Vaak op de foto geweest, maar Chinese doen hier heeeel lang over. We kunnen ons niet voorstellen dat ze ooit mooie foto's maken, want voor de foto is genomen loopt in deze miljoenen stad allang weer een andere Chinees in beeld (Chinese zijn sowieso erg asociaal, vooral onderling, maar later meer daarover). Daarbij zoeken ze, volgens ons, ook vaak bewust de lelijkste achtergrond die ze kunnen vinden, vaak een rode muur. ATM's zijn bijna onvindbaar in Beijing, daarintegen zie je de Mac om de 10 meter. Prima metro, beetje druk maar alles in het engels. Volgens Suus vielen de zere voeten trouwens wel mee!

Xiexie voor alle leuke reactie. We hopen dat jullie wederom hebben genoten van deze nieuwe aflevering.
19-07-2012, Suus en Alwin